ارزیابی اثر وزیکول های غشای خارجی E. coli Nissle۱۹۱۷ (EcN) به عنوان یک پست بیوتیک موثر و جدید بر مهار رشد استافیلوکوکوس اورئوس

سابقه و هدف: استفاده از آنتی بیوتیک ها یکی از مهم ترین روش ها برای مقابله با عفونت های باکتریایی است. با این حال، استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها و ظهور مقاومت دارویی، کارایی آنتی بیوتیک را به خطر انداخته است. استافیلوکوکوس اورئوس منجر به ایجاد طیف گسترده ای از بیماری های بالینی می شود و عفونت های ناشی از این پاتوژن در جامعه و در محیط های بیمارستانی به شدت رو به افزایش است. امروزه درمان این عامل پاتوژن به دلیل ظهور سویه های مقاوم به چند دارو به بحثی چالش برانگیز تبدیل شده است. از آن جایی که مقاومت آنتی بیوتیکی پاتوژن ها در حال حاضر به یک مشکل بهداشت عمومی جهانی تبدیل شده است، معرفی کاندیدهای دارویی جدید علیه عوامل پاتوژن به یک ضرورت تبدیل گردیده است. اخیرا، گزارش هایی در راستای استفاده از OMVs به عنوان عوامل ضد باکتری یا حامل آنتی بیوتیک ها وجود دارد که حاکی از پتانسیل  OMVsدر درمان ضد باکتریایی می باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر وزیکول های غشای خارجی باکتری E. coli Nissle۱۹۱۷ بر روی مهار رشد سویه های استافیلوکوکوس اورئوس می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر بر روی ۵۰ نمونه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از زخم، ادرار و خون صورت پذیرفت. در پژوهش حاضر با هدف تاکید بر تاثیر سودمند OMVs مشتق شده از پروبیوتیک (EcN) به عنوان عامل پست بیوتیکی، به استخراج وزیکول های غشای خارجی ناشی از باکتری با استفاده از روش اولتراسانتریفیوژ پرداخته و پس از تایید حضور محتوای پروتئینی توسط روش SDS-PAGE به تایید ساختار و حفظ یکپارچگی وزیکول ها در طی مراحل استخراج با استفاده از میکروسکوپ الکترونی FE-SEM پرداخته شد. در نهایت به منظور ارزیابی اثر این ساختارها بر قدرت زنده مانی استافیلوکوکوس اورئوس از روش MTT استفاده گردید. یافته ها: در ارزیابی های الگوی پروتئینی توسط SDS-PAGE بان های پروتئینی در محدوده ۱۵ الی ۱۰۰ کیلو دالتونی مشاهده گردید و هم چنین ساختار و یکپارچگی وزیکول های غشای خارجی در رنج ۴۰ الی ۱۰۰ نانومتر توسط میکروسکوپ الکترونی تایید گردید. در نهایت، کاهش معنی داری در مهار رشد تمامی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس در حضور وزیکول های غشای خارجی ناشی از EcN، مشاهده گردید. استنتاج: با توجه به گزارشات مطالعات مبنی بر غیر تکثیری بودن ساختارها و اثرات مشابه با پروبیوتیک و از سوی دیگر با توجه به نتایج به دست آمده ناشی از کاهش معنی دار مهار رشد سویه های استافیلوکوکوس اورئوس در حضور وزیکول های غشای خارجی ناشی از EcN، به نظر می رسد این ترکیبات می توانند به عنوان ابزار قدرتمندی برای توسعه رویکردهای درمانی در جهت سلامت انسان و سبک زندگی بهتر باشد

کلیدواژه ها:

probiotics ، Staphylococcus aureus ، biofilm ، outer membrane vesicles ، EcN ، پروبیوتیک ، استافیلوکوکوس اورئوس ، بیوفیلم ، وزیکول های غشای خارجی ، EcN