اثرات تغذیه از آستاگزانتین مصنوعی بر کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آستاگزانتین مصنوعی روی کارایی تولید­مثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) انجام شد. در این پژوهش ۲۴ قطعه مولد با نسبت جنسی ۱:۳ ماده به نر در سه تیمار و دو تکرار استفاده شد. جیره­­های غذایی حاوی ۰ (شاهد)، ۵۰ و ۱۰۰ میلی­گرم آستاگزانتین بر کیلو­گرم جیره به عنوان تیمار­های آزمایشی در نظر گرفته شدند. مولدین در طی یک دوره ۴۵ روزه به میزان دو درصد وزن بیومس غذا­دهی شدند. اندازه­ گیری میزان کاروتنوئید کل با روش اسپکتوفوتومتری انجام شد. محتوای کاروتنوئیدی، تعداد تخم در هر گرم، قطر تخم­ها، و تعداد لارو­ها پس از رهاسازی به عنوان شاخص­های کارایی تولیدمثلی مولدین و شاخص­های تکوین لاروی (LSI) و طول لارو­ها به منظور ارزیابی کیفیت لاروها در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادند با افزودن آستاگزانتین مصنوعی به جیره غذایی مولدین در هر دو سطح ۵۰ و ۱۰۰ میلی­گرم در کیلو­گرم افزایش معنی­ داری در تعداد تخم در هر گرم و تعداد لارو­های رها شده ایجاد شد (P<۰.۰۵). همچنین افزایش معنی­ دار تجمع کاروتنوئید، قطر تخم­ها، شاخص تکوین لاروی (LSI) و طول لارو­های رها شده مشاهده شد (P<۰.۰۵). با توجه به نتایج این مطالعه و مقرون به صرفه­تر بودن، آستاگزانتین در سطح ۵۰ میلی­گرم در کیلو­گرم به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین پیشنهاد می­شود.

کلیدواژه ها:

Astaxanthin ، Giant Freshwater Prawn ، Macrobrachium rosenbergii ، LSI ، Reproductive Performance