بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی شیگلا در بیماران مشکوک به شیگلوز بستری شده در بیمارستان کودکان بندرعباس در سال۱۴۰۰-۱۳۹۵

مقدمه : شیگلوزیس یک مشکل عمده بهداشتی و از علل مهم اسهال به ویژه در کشورهای در حال توسعه و در کودکان زیر ۵ سال است . شیوع شیگلا در یک منطقه را می توان به عنوان شاخصی برای سطح بهداشت آن منطقه در نظر گرفت . علائم بالینی این عفونت غیراختصاصی است و با وجود اثربخشی درمان آنتی بیوتیکی برآن، اثربخشی درمان آنتی بیوتیکی در سایر علل اسهال خونی مشخص نیست . از سوی دیگر مقاومت به آنتی بیوتیک های رایج در حال افزایش است . در این مطالعه ، شیوع گونه های شیگلا و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها بررسی شده است .مواد و روش ها: پس از بررسی پژوهش و دریافت کد اخلاق از کمیته ی اخلاق دانشکده ی علوم پزشکی هرمزگان و پس از کسب مجوزهای لازم، پروندهی کودکان بستری شده با شک به شیگلوز در بیمارستان کودکان بندرعباس در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۵ بررسی شد. ابتدا مشخصات دموگرافیک بیماران شامل سن و جنسیت ثبت شد. سپس با مراجعه به نتیجه ی کشت در صورت مثبت بودن از نظر گونه های شیگلا گونه یادداشت شد. همچنین حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی با استفاده از نتایج آنتی بیوگرام صورت تعیین شد. در مواردی که نتایج آنتی بیوگرام وجود نداشت با بررسی سیر درمان مشخص شد.یافته ها: از مجموع ۳۷۸ مورد مشکوک ۱۶۲ مورد مثبت شدند. از مجموع ۱۶۲ نفر ۸۲ نفر (۶۲/۵۰%) موئث و ۸۰ نفر (۳۸/۴۹%) نیز مذکر بودند. کشت ۴۶ نفر (۳۹/۲۸%) با گونه شیگلا فلکسنری ، ۶ نفر (۷۲/۳%) به گونه شیگلا بوئدی و ۵۶ نفر (۵۸/۳۴%) به گونه شیگلا سونئی آلوده بودند. بیشترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک تتراسایکلین (در ۱۴۴ نفر از افراد (۸/۸۸%) و کمترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین بود که در ۱۲ نفر از افراد (۴۱/۷%) وجود داشت .نتیجه گیری : شیوع گونه شیگلا در بندرعباس تغییر کرده است . از آنجایی که درمان با آنتی بیوتیکی ، درمان انتخابی برای مبارزه با این پاتوژن ها هستند، همچنین به دلیل ظهور سویه های شیگلا مقاوم به درمان آنتی بیوتیکی ، نیاز به به روز رسانی منظم الگوهای حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به پاتوژن های موجود در منطقه برای هدایت درمان وجود دارد.

کلیدواژه ها:

گونه شیگلا ، الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی ، شیوع ، اسهال