مروری بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ و کاربرد الگوی سازگاری روی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 127
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HUMS05_113
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1402
چکیده مقاله:
مقدمه : دیابت بیماری مزمن و پیشرونده ایی است که روند ابتلا به آن در جهان و ایران رو به افزایش می باشد. ابتلا به این بیماری سبب بروز عوارض جدی متعدد می گردد و کیفیت زندگی ، میزان استقلال و خودکارآمدی فرد را تحت تاثیر خود قرار می دهد. هدف از این مطالعه مروری بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ و کاربرد الگوی سازگاری روی در این زمینه می باشد.روش: این یک مطالعه مروری تحلیلی می باشد که از پایگاه های اطلاعاتی MedLib ,SID, Iran doc بین سال های ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۲ و Science Direct، ISI، PubMed، GoogleScholar بین سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۳ با استفاده از کلید واژه های برنامه مراقبتی ، الگوی سازگاری روی ، خودکارآمدی ، کیفیت زندگی ، دیابت نوع دو و معادل انگلیسی آن ها انجام شد و نهایتا ۷ مقاله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .یافته ها: بیماران مبتلا به بیماری دیابت با مشکلات متعددی چون کاهش تعاملات زندگی و خانوادگی ، از دست دادن شغل به علت عوارض بیماری ، بستری شدن های مکرر و نیاز به مراقبت های پزشکی و پرستاری ، مشکلات جنسی وتغییرات در سبک زندگی مواجه می باشند و همچنین ابتلا به این بیماری می تواند بستر را برای ایجاد و افزایش اختلالات روانشناختی و هیجانی مرتبط با سلامت از جمله کاهش کیفیت زندگی دیابتیک فراهم نماید. به دلیل بروز عوارض جسمی متعدد، این بیماران در معرض کاهش توانایی مراقبت از خود و خودکارآمدی می باشند. کاهش خودکارآمدی ، استقلال بیمار در انجام امور شخصی را کاهش می دهد و عوارض جسمی و روحی را تشدید می نماید و همچنین باعث بروز مشکلات، رفتارهای ناسالم و ناسازگار می گردد. برنامه مراقبتی مبتنی بر الگوی سازگاری روی روشی غیرتهاجمی ، غیردارویی و کم هزینه در کنترل مشکلات جسمی و روانشناختی بوده و به راحتی از طریق پرستاران برای بیمار قابل اجرا است .نتیجه گیری : به کارگیری یک الگوی پرستاری مشخص ، موجب بهبود درک و عملکرد پرستاران در حوزه های گوناگون در مورد انسان و نیازهای مرتبط با سلامتی او شده، از این رو مراقبت های پرستاری منسجم و بهتری را ارائه می کند. الگوی سازگاری روی چارچوب مفیدی برای جمع آوری اطلاعات از بیماران است . استفاده از این الگو می تواند افکار و عملکردهای پرستاران را سازماندهی و هدایت کند. استفاده از این الگو سبب ارتقاء میزان سازگاری در این بیماران می شود و دارای سهم مثبت در سلامتی ، کیفیت زندگی و افزایش خودکارآمدی می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الهام ایمانی
مرکز تحقیقات مراقبتهای مادر و کودک، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
حسین حشمتی
گروه پرستاری ، دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
سارا محمدی نیک
دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری داخلی و جراحی ، کمیته تحقیقات دانشجویی ، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران