بررسی ارتباط دریافت الگوهای غذایی پیشین با کمیت خواب در بزرگسالان ساکن بندر کنگ

مقدمه : مدتزمان خواب و کیفیت آن می توانند بر روی جنبه های مختلف سلامتی انسان تاثیرگذار باشند و مطالعات نشان دادهاند که بین طول مدت خواب و کیفیت رژیم غذایی می تواند ارتباط وجود داشته باشد و احتمالا این رابطه دوطرفه می باشد؛ بنابراین انجام بررسی های دقیق در مورد ارتباط بین کمیت خواب و دریافت های غذایی جمعیت ها حائز اهمیت هستند. مطالعات محدودی در زمینه ارتباط الگوهای غذایی با کمیت و کیفیت خواب افراد در دسترس می باشد و عمدتا در کشورهای توسعه یافته که وضعیت اجتماعی - اقتصادی و جمعیت شناختی متفاوتی نسبت به کشورهای در حال توسعه دارند، به انجام رسیدهاند. از آنجا که تاکنون مطالعه ای در زمینه بررسی ارتباط بین الگوهای غذایی و خواب در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران صورت نگرفته است ، این مطالعه باهدف بررسی ارتباط الگوهای غذایی پیشین ( مدیترانه ای و (DASH با کمیت و کیفیت خواب بر روی بزرگسالان ساکن بندرکنگ انجام گرفت .مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که با استفاده از بررسی دادههای ابتدایی در مطالعه کوهورت بندر کنگ انجام شده است . مطالعه کوهورت بندر کنگ بخشی از مطالعه بزرگ چند مرکزی پرشین است که بر روی ۴۰۳۶ نفر از جمعیت ۷۰-۳۵ ساله ساکن در بندر کنگ در حال انجام می باشد. دادههای مربوط به کمیت خواب و همچنین عوامل مخدوشگر از دادههای مطالعه بندر کنگ استخراج گردیده است . کمیت خواب افراد شرکت کننده در مطالعه کوهورت بندر کنگ ، از طریق سوال در مورد زمان بخواب رفتن و بیدار شدن شرکت کنندگان بدست آمده است و همچنین دادههای مرتبط با دریافت خوراک افراد شرکت کننده در مطالعه از طریق پرسشنامه بسامد خوراک ( (FFQ به روش مصاحبه حضوری جمع آوری شده است . در نهایت کلیه دادهها پس از ورود به نرم افزار SPSS ویرایش ۲۰ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت .یافته ها: از میان ۴۰۳۶ شرکت کننده در مطالعه کوهورت بندر کنگ ، ۲۵۶۷ نفر از افرادی که دارای معیارهای ورود و فاقد معیارهای خروج بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاضر حاکی از شانس کمتر ابتلا به کم خوابی در شرکت کنندگان در بالاترین چارک تبعیت از الگوی غذایی DASH نسبت به افراد در پایین ترین چارک تبعیت از این الگو پس از تعدیل از نظر سن ، جنس و انرژی دریافتی بود و این رابطه پس از تعدیل برای تمامی متغیرهای مخدوشگر احتمالی همچنان معنی دار باقی ماند. از سوی دیگر، بین تبعیت از الگوی غذایی مدیترانه ای و شانس ابتلا به کم خوابی چه در تجزیه و تحلیل ها در مدل خام، چه پس از تعدیل از نظر سن ، جنس و انرژی دریافتی و حتی پس از تعدیل از نظر تمام متغیرهای مخدوشگر احتمالی ارتباط معنی داری وجود نداشت . همچنین ارتباط معنی داری بین تبعیت از الگوی غذایی DASH و مدیترانه ای با شانس ابتلا به بیش خوابی مشاهده نشد.نتیجه گیری : بطور کلی نتایج نشان می دهد که تبعیت بیشتر از الگوی غذایی DASH ، شانس کم خوابی در شرکت کنندگان را کاهش داده است . هرچند تبعیت بیشتر از رژیم مدیترانه ای ارتباط معنی داری با شانس کم خوابی نداشته است . همچنین در مورد شانس بیش خوابی در شرکت کنندگان، ارتباط معنی داری در هیچ کدام از رژیم های غذایی DASH و مدیترانه ای مشاهده نشد. انجام مطالعات آینده نگر برای تایید این روابط پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

الگوهای غذایی پیشین ، رژیم مدیترانه ای ، رژیم DASH ، کمیت خواب ، بندرکنگ