بر سطح گلوگز خون در رت های دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب و Sargassum Glaucescens اثر جلبک استرپتوزوتوسین

مقدمه : شیوع بالای دیابت به عنوان یکی از مشکلات بهداشت عمومی در سراسر جهان شناخته شده است . داروهای دیابت می توانند برکنترل بیماری و رسیدن به اهداف درمانی بیماران دیابتی موثر باشند اما اغلب آنها دارای عوارض جانبی هستند. به این منظور هدف این مطالعه یافتن ماده موثره ای با کمترین عارضه جانبی و بیشترین تاثیر درمانی است . بسیاری از گونه های مختلف جلبک های دریایی حاوی غلظت بالایی از فلاونوئید ها هستند که میتوانند اثرات ضد دیابتی مفیدی داشته باشند.از آن جایی که جلبک ها در دسترس و مقرون به صرفه می باشند برای بیماری های مختلف مورد توجه قرار می گیرند.هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر جلبک Sargassum Glaucescens بر سطح گلوگز خون در رت های دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب و استرپتوزوتوسین انجام شد.روش کار: در این مطالعه ی تجربی ۴۶ سر رت نر نژاد ویستار وجود داشتند، رت هایی با وزن ۲۰۰-۲۲۰ گرم بعد از ۴ هفته رژیم غذایی پر چرب با تزریق داخل صفاقی mg/kg ۳۵ استرپتوزوتوسین ، دیابتی شدند. سه روز پس از تزریق استرپتوزوتوسین قند خون رت ها اندازه گیری شد، در صورتی که قند خون بیشتر از mg/dl۲۵۰ بود به عنوان دیابت در نظر گرفته شد و حیوانات وارد مطالعه شدند. رت ها به ۵ گروه تقسیم شدند: ۱-گروه کنترل (مصرف غذای معمولی ) ۲-گروه دیابتی (به مدت ۸ هفته دیگر غذای پرچرب (High Fat Diet) مصرف کردند) ۳-گروه دیابتی دریافت کننده انسولین ۱ (انسولین u/kg/day ۵/۲ regular and NPH )بصورت داخل صفاقی یکبار در روز ۴- گروه انسولین ۲ (انسولین u/kg/day ۵/۲ regular and NPH )بصورت داخل صفاقی دوبار در روز ۵-گروه دیابتی Sargassum Glaucescens + (پودر جلبک Sargassum Glaucescens ۲۰ درصد به مدت ۸ هفته به غذای پرچرب اضافه شد) در این مطالعه قندخون و وزن به صورت هفتگی اندازه گیری شد و یک هفته قبل از انتهای مطالعه تست تحمل گلوکز (GTT:Glucose Tolerance Test)، تست تحمل انسولین (ITT:Insulin Tolerance Test)، هموگلوبین گلیکوزیله شده ( c۱(HbA، مقدار اب و غذای مصرفی و حجم ادرار اندازه گیری شد. در انتهای مطالعه (بعد از۹۰ روز)، رتها با داروی پنتوباربیتال mg/kg ۶۰ بیهوش و خونگیری از آن ها انجام شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد تفاوت معنی داری درمیزان قند خون گروه دیابتی و گروه تیمار شده با جلبک در کل ۸ هفته ای که جلبک ۲۰% به غذای رتها اضافه شده بود مشاهده نشد. میانگین ITT در گروه دیابتی به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بودکه نشانه ای از مقاومت به انسولین در این گروه ها می باشد اما تفاوت معنی داری بین گروه جلبک و دیابت مشاهده نشد. میانگین C۱HbA در گروه دیابتی افزایش یافته بود که با گروه جلبک تفاوت معنی داری نداشت و همچنین این متغیر در گروه جلبک کمتر از گروه انسولین ۱ بود. در انتهای مطالعه وزن رت ها در گروه های دیابتی درمان شده با جلبک و انسولین ۲ به طورمعنی داری کمتر از گروه کنترل بود. میزان چربی در موش های گروه دیابتی به طور معنی داری نسبت به گروه های انسولین و جلبک بیشتر بود و همچنین میزان چربی گروه انسولین ۱به طور معنی داری از گروه جلبک کمتر بود. میانگین مصرف غذا در گروه جلبک به طور معنی داری بیشتر از گروه انسولین ۱ و انسولین ۲ بود و میانگین مصرف آب و حجم ادرار در گروه انسولین ۱ به طور معنی داری بیشتر از گروه انسولین ۲ بود.نتیجه گیری : به طور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پودر خوراکی جلبک Sargassum Glaucescens تاثیر معنی داری بر کاهش قند خون، GTT ، ITT، C۱HbA در موش های تحت مطالعه نداشت .

کلیدواژه ها:

دیابت نوع دو ، Sargassum Glaucescens ، موش ویستار ، سطح گلوگز خون ، C۱HbA ، Streptozotocin