اثربخشی سبک رهبری و صلاحیت بالینی مدیران پرستاری در ارتقاء کیفیت خدمات پرستاری و رضایتمندی بیماران - مروری سیستماتیک متاآنالیز

مقدمه : رهبری ، یکی از وظایف اصلی مدیران پرستاری در پیشبرد اهداف خدمات بهداشتی و درمانی است .، لذا هدف از این مطالعه مروری سیستماتیک متاآنالیز تعیین سبک رهبری و صلاحیت بالینی مدیران پرستاری در ارتقاء کیفیت خدمات پرستاری و رضایتمندی بیماران است .مواد و روش ها: مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعه مروری سیستماتیک می باشد. که با جستجو در پایگاه های داخلی و خارجی SID, Magiran,civilica, iranDoc, IranMadex و Springer, Cochrane Library, Medical Subject Headings, PubMed, Science Direct, Scopus و به دو زبان فارسی و انگلیسی بدون محدودیت زمان با استفاده از کلید واژه های سبک رهبری ، صلاحیت بالینی ، خدمات پرستاری ، رضایتمندی بیماران،پرستار براساس نوع مطالعه ، نمونه های مطالعات، مداخله های مورد مقایسه و پیامد های آن انجام شد. داده ها با استفاده از روش متاآنالیز و مدل اثرات تصادفی تحلیل شدند. ابزار مورد استفاده نرم افزار STATA ورژن ۱۸ بود..یافته ها: از ۲۳۶ مقاله یافت شده، پس از غربالگری های متعدد در نهایت ۸ مقاله که از نظر کیفی مناسب بودند وارد مطالعه شدند. یافته ها بیانگران است که اکثر مدیران پرستاری (۹/۵۲ %) دارای سبک رهبری رابطه مدار بودند. میانگین نمرات صلاحیت بالینی در ابعاد رابطه مداری ، وظیفه مداری و تلفیقی سبک رهبری در سطح متوسط بود. سبک رهبری رابطه مدار باعث افزایش کیفیت خدمات پرستاری و رضایتمندی بیماران (%۱۴.۶۴) می شود.نتیجه گیری : ارتباطات بین کیفیت خدمات پرستاری و رضایتمندی بیماران تحت تاثیرمکانیسم رهبری ، توانمندی و صلاحیت بالینی پرستاران قرار دارد. که این امر با آموزش مهارتهای رهبری میسر میگردد.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری ، صلاحیت بالینی ، خدمات پرستاری ، رضایتمندی بیماران ، پرستار