بررسی تاثیر ادبیات در روابط عمومی

به هر اثر مکتوب، ادب یا ادبیات می گویند، از این واژه برای سخنی که از حد سخنان عادی، برتر و والاتر بوده و دارای کلمات زیباتر است، مردم، آن سخنان را در میان خود، ضبط و نقل کرده اند و از خواندن و شنیدن آن ها دگرگون گشته و احساس غم، شادی یا لذت نیز استفاده می شود.[۱] در باور همگانی، ادبیات یک تیره یا ملت برای نمونه مجموعه متن هایی است که آثار ماندگار و برجسته پیشینیان آن تیره و ملت را تشکیل می دهند. یکی از طبقه بندی های مشهور و پرکاربرد متن های ادبی، طبقه بندی دوگانه ایست که بر اساس آن متن ها به دو گونه اصلی شعر و نثر تقسیم می شوند. این طبقه بندی سنت دیرینه ای در سخن شناسی، زبان فارسی و ادبیات جهان دارد. سخنوران و فیلسوفان از دیرباز در پی پررنگ کردن خط ظریف میان این دو گونه، تعریفی فراگیر و تمیزدهنده از شعر و نثر بوده اند؛ البته در نخستین دسته بندی ادبی انجام شده توسط ارسطو در تاریخ بشر، ادبیات یونان شامل گونه سومی به نام دراما یا همان هنر نمایشی باستان نیز بود که بعدها توسط رومیان توسعه یافت و در متون غربی تا به امروز این دسته بندی، برخلاف سنت ایرانی نظم و نثر، به نظم و نثر و دراما تقسیم می شود. شاید یکی از دلایل نبود دراما در گونه های اصلی ادب فارسی، فقدان توجه به هنرهای نمایشی پیش از اسلام بوده باشد، زیرا همزمان با یونان باستان، در ایران باستان از هخامنشی به بعد نیز نمونه هائی از هنرهای نمایشی همراه آواز و موسیقی نیز وجود دارد.زرین کوب، عبدالحسین (۱۳۷۴، ص۲۵.). «آشنایی با نقد ادبی». انتشارات سخن.هر اثر مکتوب، ادب یا ادبیات می گویند، از این واژه برای سخنی که از حد سخنان عادی، برتر و والاتر بوده و دارای کلمات زیباتر است، مردم، آن سخنان را در میان خود، ضبط و نقل کرده اند و از خواندن و شنیدن آن ها دگرگون گشته و احساس غم، شادی یا لذت نیز استفاده می شود.مقاله حاضر با عنوان تاثیر ادبیات بر روابط عمومی هدف بررسی تاثیر ادبیات بر روابط عمومی را بررسی می کند. روش انجام این مقاله به روش کتابخانه ای و از نوع تاثیر پذیری است. فرضیه مبنای این پژوهش این است که ادبیات با توجه به ساختار و ماهیت خود بر روابط عمومی تاثیر می گذارد. این پژوهش به این نتیجه رسیده که ادبیات با توجه به ذات خود که در پی فرهنگ و ایجاد ارتباط است بر روابط عمومی که به دنبال ایجاد ارتباط بین مردم هست تاثیر می گذارد.