تعیین استراتژی مناسب به منظور بررسی و انتخاب فناوری های موجود و در حال ظهور تبدیل پسماند به انرژی (WtE)

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 58

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SGCNRI13_023

تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1402

چکیده مقاله:

یکی از موارد بسیار مهم در کشورهای در حال تو سعه ، بهره برداری از زباله شهری جامد (Municipal Solid Waste) ا ست . از راهکارهای منا سب برای بهره بردای از این منبع فناوری تبدیل زایدات به انرژی (Waste to Energy) می با شد. این فناوری توانایی کاهش گازهای گلخانه ای ، امکان بازیابی انرژی و افزایش بازده انرژی در کنار کاهش وابستگی به مصرف انرژی فسیلی را دارد. راهکار WTE می تواند مکمل مناسبی برای واحد زباله سوز باشد. انتخاب سیستم های مناسب و فناوری های بهینه برای مدیریت پسماند انرژی جز اولویت های توسعه هر کشوری محسوب می شود. بر اساس نتایج حاصل از فاکتورهای فنی و بر اساس امتیازات حاصل شده، فناوری زباله سوز به عنوان بهترین فناوری انتخاب شده و روش تخمیر و ترانس استرافیکاسیون در رتبه های بعدی قرار گرفته اندو پیرولیز به عنوان ضعیف ترین فناوری از حیث فنی معرفی شده است . بر اساس نتایج مستخرج از تحلیل اقتصادی ، فناوری های لندفیل ، هضم بی هوازی و زباله سوز سه رتبه اول را به خود اختصاص داده اند. فناوری تخمیر با کسب کمترین امتیاز از منظر اقتصادی به عنوان ضعیف ترین فناوری معرفی گردیده است . با در نظر گرفتن فاکتورهای زیست محیطی ، سه روش هضم بی هوازی ، تخمیر و ترانس استرافیکاسیون با کسب بیشترین امتیاز سه فناوری مناسب از این بعد به شمار می روند. اما زباله سوز فناوری چندان موفقی از دید زیست محیطی به شمار نمی رود.

نویسندگان

سیدهاشم صمدی

فارغ التحصیل دکتری دانشگاه تربیت مدرس، مهندسی مکانیک بیوسیستم ، شرکت بین المللی مهندسی ایران (IRITEC)،

محمد عباداللهی

فارغ التحصیل دکتری خواجه نصیرالدین طوسی ، مهندسی سیستم های انرژی ، پژوهشگاه نیرو و شرکت بین المللی مهندسی ایران(IRITEC)،

علیرضا قهرمانی

فارغ التحصیل کارشناسی ارشد دانشگاه شریف ، مهندسی مکانیک ، شرکت بین المللی مهندسی ایران (IRITEC)

زهرا احمدی

فارغ التحصیل کارشناسی ارشد دانشگاه بوعلی سینا، اقتصاد نظری ، شرکت بین المللی مهندسی ایران (IRITEC)

مهدی رضایی

دکتری مهندسی مکانیک ، پژوهشگاه نیرو