خوانش و بررسی روان شناختی مولفه های سوررئالیسم در رمان شازده احتجاب اثر هوشنگ گلشیری

سوررئالیسم مکتبی ادبی، هنری و فرهنگی است که دراواسط دهه ۱۹۲۰ توسط گیوم آپولینر و سپس آندره برتون در فاصله جنگ های جهانی اول و دوم در دو حوزه هنرهای تجسمی و ادبیات شکل گرفت. سوررئالیسم ارائه ی صور مکتوم و تخیلات کاملا آزاد و بی قید و بند ضمیر ناخودآگاه است که مرز میان خیال و واقعیت را درهم نوردیده و به امور ذهنی، رویا، خواب، خیال و پیچیدگی های ذهن و ضمیر آدمی پرداخته است. اکتشافات و یافته های روان شناختی فروید در ترویج این مکتب ادبی و هنری تاثیر به سزایی داشته و مبانی تجربی آن را ایجاد نموده است. مکاتب ادبی بر ادبیات معاصر ایران همچون ادبیات ملل جهان نیز سایه افکنده و شاعران و نویسندگان بسیاری را همانند هوشنگ گلشیری تحت تاثیر خود قرار داده است. جستار پژوهشی حاضر با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی بر آن است که به این پرسش پاسخ دهد که چه مولفه هایی رمان شازده احتجاب را به یک اثر سوررئالیستی و روان شناختی نزدیک کرده است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که نویسنده ی رمان شازده احتجاب با توجه به دغدغه فکری و خط مشی اندیشه خویش از برخی مولفه های سوررئالیسم در نگارش اثر بهره گرفته است و رد پای مکتب سوررئالیسم در این اثر به وضوح قابل رویت است.

کلیدواژه ها:

سوررئالیسم ، شازده احتجاب ، نقد روان شناختی ، هوشنگ گلشیری ، روان شناسی و ادبیات.