راههای آموزش فلسفه به زبان ساده

فلسفه علم قوانین عمومی وجود، اندیشه بشری و جریان معرفت است و یکی از شکل های شعور اجتماعی به شمار می رود که ناگزیر با روابط متعدد جامعه پیوندی ناگسستنی دارد. هر نظام فلسفی ذاتا و خواه ناخواه پاسخی به موضوع اصلی فلسفه، یعنی به رابطه اندیشه با وجود و رابطه شعور با ماده است. فلسفه حد فاصل الهیات و علم است. زیرا الهیات عبارت است از تفکر درباره موضوعاتی که تاکنون به دست آوردن دانش قطعی درباره آن میسر نشده و عمدتا به عقل انسان تکیه دارد نه به دلایل نقلی اعم از ست یا وحی و مکاشفه. الهیات با چون و چرا سرو کار ندارد و حقایق مسلم از جمله باورهای استوار را شامل می شود. اما فلسفه می کوشد تا بدان سوی این باورها دست یابد و ناگزیر در آنها شکاف می افکند. با اینحال، فلسفه مانند الهیات می کوشد تا جهان را به مثابه یک کل توجیه کند و مانند علم بر آن است تا برای هر امر و پدیده ای توضیح و دلیل معقولی بیابد که بتواند آن امر یا پدیده را در سلسله بی نهایت امور و پدیده ها موجه جلوه دهد. الهیات و علم هر دو بر یقین و فلسفه بر شک استوار است. فلسفه در یقینی شک می کند و آن را به قلمرو یقینی دیگر می کشد. البته امروز در اغلب مواقع مسائل فلسفه بر مبنای علم و استنتاج های علمی استوار است و می کوشد تا از آنچه به یاری علم کشف و مسلم می شود قوانین کلی بدست آورد، ولی در هر رشته از علوم وقتی چنین توفیقی دست دهد، دیگر آن قانون از حیطه فلسفه خارج می شود و به قلمرو آن دانش قدم می نهد و به فلسفه خاص آن علم تعلق می گیرد..روش تحقیق در این مقاله کتابخانه ای می باشد

کلیدواژه ها:

فلسفه ، آموزش ، زبان ، یادگیری