بررسی مفهوم رهایی بخشی از رنج مذموم در نهج البلاغه

از آنجا که رنج بشر مورد مطالعه قرار می گیرد، ابتدا انسان و محل زندگی یعنی دنیا و هدف از آفرینش از دیدگاه امام علی علیه السلام بررسی شده است. پس از آن با نگاهی گذرا به نظر و دیدگاه دیگر اندیشمندان به مسئله رنج، به ذکر اقسام رنج در دو قسم رنج های ناپذیر و خودساخته و منشا رنج های خود ساخته با توجه به نهج البلاغه و سخنان امام علی علیه السلام پرداخته شده است. و به نظرات معنادار و بی معنایی یعنی: طبیعت گرا، فراطبیعت گرا، پوچی و بدبینی و نظر امام در این باب اشاره شده، و در ادامه مبانی معنای زندگی از دیدگاه امام علیه السلام در سه حوزه شناخت، عاطفه و انگیزش تبیین گردیده است. به بررسی توازن میان معناداری و رنج و آنچه که در بر هم زدن این توازن موثر است پرداخته می شود و همچنین نوع دیدگاه و نگرش به رنج را که می تواند موازنه ای مطلوب بین رنج و معناداری برقرار نماید، مورد مطالعه قرار می گیرد و در انتها با توجه به معنای زندگی در سخنان حضرت، در پی یافتن معنادار بودن این هدیه خداوندی با وجود رنج و محنت های انکارناپذیر آن است.

کلیدواژه ها:

رهایی بخشی ، رنج ، مذموم ، نهج البلاغه.