بررسی چگونگی تاثیر گذاری نظام تعلیم وتربیت در فرایند شخصیت اجتماعی دانش آموزان

نهاد آموزش و پرورش، در هر معنا و مفهومی که بکار رود، می تواند وسیله لازمی باشد جهت پیشرفت هر تحول دریک جامعه و بخصوص تحولی که در شئون مختلف اجتماعی بکار رفته و سیاست زندگی جمعی را استحکام می بخشد.از این روست که تعلیم و تربیت می تواند در قالب مفهوم یک نیاز و لازمه ی بقای هر جامعه ای قلمداد شود.عده ای از مربیان وظیفه تعلیم و تربیت را انتقال سرمایه تمدنی ذکر کرده اند که در اینجا باید این نکته مدنظر مربیان باشد که تنها انتقال این میراث موجب ترقی و توسعه آن نمی شود زیرا بسیاری از افکار نظریات، آداب و رسوم و عقایدی که سال ها در میان مردم یک جامعه نفوذ داشته و بوسیله نسل ها انتقال یافته اند و این افکار و نظریات به همان وضع سابق باقی مانده، بر اعمال مردم حکومت دارند. بنابراین وظیفه تعلیم و تربیت در مقابل میراث فرهنگی یا سرمایه تمدنی نه تنها انتقال آنها از نسلی به نسل دیگر است بلکه کار مهم تعلیم و تربیت یا مربی کمک به افراد در ارزش سنجی این میراث و توسعه آن هاست و شاید یکی از عوامل عقب ماندگی کشورهایی که در گذشته فرهنگ های غنی داشته اند همین امر بوده است که آنها فقط به انتقال میراث فرهنگی خود پرداخته اند و اقدامی برای ارزش سنجی و توسعه و پیشرفت آن میراث نکرده اند. جتماع از مدرسه به عنوان یک موسسه تربیتی متوقع است که ضمن ایجاد تربیت اجتماعی در دانش آموزان بتواند در پرورش افراد سازنده جهت رفع نیازهای اجتماعی نیز اهتمام ورزد. ولی باتوجه به برنامه ها و کیفیت محصول آن ضعف کفایت در ایفای نقش آن کاملا مشهود می گردد و بدین طریق مدرسه پاسخگوی خواسته های اجتماعی با درصدی بالا نشده و غیرمستقیم با تربیت مستقیم اجتماعی شدن بهتر دانش آموزان را عاید نمی کند.

کلیدواژه ها:

تاثیر ، تعلیم ، تربیت ، شخصیت ، دانش آموزان