مدل یابی معادلات ساختاری تاثیر حمایت خانواده بر پیشرفت تحصیلی با نقش واسطه ای خودکارآمدی مسیر شغلی در دانشجویان پیراپزشکی

مقدمه: پیشرفت تحصیلی از مهم ترین مشکلات فراروی نظام آموزشی دانشگاه ها است که بررسی عوامل تاثیرگذار بر آن، اهمیت به سزایی دارد. از این­ رو، پژوهش حاضر، با هدف مدل­ یابی معادلات ساختاری تاثیر حمایت خانواده بر پیشرفت تحصیلی با نقش واسطه ­ای خودکارآمدی مسیر شغلی در دانشجویان پیراپزشکی انجام شد. روش ها: روش پژوهش، همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشکده های پیراپزشکی استان یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که از این میان، برای نمونه پژوهش، ۳۰۰ نفر به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند. داده­ های پژوهش با استفاده از پرسشنامه­ های خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی، حمایت اجتماعی (مقیاس خانواده) و سنجش معدل دانشجو در ترم گذشته جمع ­آوری و با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS-۲۳ و AMOS-۲۲ جهت مدل یابی ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: اثر مستقیم حمایت خانواده بر خودکارآمدی مسیر شغلی (۰۵/۰>P و ۲۳۶/۰=β) و پیشرفت تحصیلی (۰۵/۰>P و ۱۶۱/۰=β) معنادار بوده است. همچنین، اثر مستقیم خودکارآمدی مسیر شغلی بر پیشرفت تحصیلی معنادار بوده است (۰۱/۰>P و ۴۴۵/۰=β). علاوه بر این، اثر غیرمستقیم حمایت خانواده بر پیشرفت تحصیلی به­ واسطه­ ی متغیر خودکارآمدی مسیر شغلی معنادار بوده است (۰۱/۰>P و ۱۰۵/۰=β). نتیجه گیری: بنابراین، بر طبق نتایج بدست آمده از این پژوهش، می­ توان با ارتقای حمایت خانواده و بهبود خودکارآمدی مسیر شغلی دانشجویان، زمینه پیشرفت تحصیلی آنان را مهیا نمود.

کلیدواژه ها:

Academic Achievement ، Family Support ، Career Path Self-Efficacy ، Students ، پیشرفت تحصیلی ، حمایت خانواده ، خودکارآمدی مسیر شغلی ، دانشجویان