اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر امید به زندگی و هراس اجتماعی در معلمان ابتدایی مبتلا به اختلال بدشکلی بدن

پیش زمینه و هدف : یکی از اختلالات روانپزشکی که عمدتا در ابتدای جوانی دیده میشود، اختلال بدشکلیبدن است که از ویژگی های روانی آنها میتوان به هراس اجتماعی و ناامیدی اشاره کرد. هدف از پژوهشحاضر بررسی اثربخشی گروهدرمانی شناختی- رفتاری امید به زندگی و هراس اجتماعی معلمان ابتدایی مبتلا به اختلال بدشکلی بدن شهر خرم آباد می باشد.مواد و روشها: روش پژوهش از نوع شبه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان ابتدایی (مونث) جوان مبتلا به اختلال بدشکلی بدن بودند درشهر خرم آباد در سالتحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ بود که از این میان ۳۶ نفر که در آزمون مربوط به این اختلال نمرات بالاتریکسب کردند به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۸ نفر)جایگزین شدند . ابتدا پرسشنامه های امید به زندگی و هراس اجتماعی به عنوان پیش آزمون برای هر دو گروهتحت شرایط یکسان اجرا گردید، سپس گروه درمانی شناختی- رفتاری به روش Geenberg به آزمودنی-های گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه (هر جلسه ۶۰ دقیقه) طی سه ماه انجام گرفت، ولی گروه کنترل مداخله ایدریافت نکرد. پس از اتمام جلسات گروه درمانی شناختی- رفتاری مجددا از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. درنهایت داده ها با روش تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک متغیره به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۹تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها : نتایج تحلیل کواریانس نشان داد، مداخله درمان گروهی شناختی- رفتاری بر امید به زندگی و هراس اجتماعی تاثیر معناداری داشته است (۰۰۱ / ۰ > P).بحث و نتیجه گیری : با توجه به این مطالعه میتوان گفت، گروه درمانی شناختی- رفتاری بر افزایش امید به زندگی و کاهش هراس اجتماعی موثر است. بنابراین پیشنهاد می شود، درمان هایی از این قبیل برایارتقای سلامت روان افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، اختلال بدشکلی بدن ، گروه درمان شناختی- رفتاری ، هراس اجتماعی