اثربخشی طرحواره درمانی بر خودکارآمدی زنان افسرده

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر خودکارآمدی زنان افسرده انجام شده است . روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهرستان سوادکوه در سال ۱۴۰۲ بود؛ سپس از این جامعه با روش نمونه گیری در دسترس به تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵نفر و کنترل ۱۵نفر قرار داده شدند؛ پرسشنامه به کار برده شده برای جمع آوری دادهها، پرسشنامه خودکارآمدی و افسرده استفاده شده است . آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته ، هر هفته دریک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای طرحواره درمانی را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند.یافته ها نشان داد نمرات خودکارآمدی زنان افسرده در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش معنادار بوده است . بنابراین طرحواره درمانی بر خودکارآمدی زنان افسرده تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، خودکارآمدی ، زنان افسرده.