اثربخشی آموزش مهارت های زندگی (برقراری ارتباط موثر و خودآگاهی ) بر اضطراب تحصیلی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی (برقراری ارتباط موثر و خودآگاهی ) بر اضطراب تحصیلی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه بوده است . روش پژوهش ، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است . جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر بابل در سال ۱۴۰۲ بودند، نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان که با روش نمونه گیری دردسترس انتخابشده و سپس با استفاده از گمارش تصادفی دریکی از دو گروه آزمایش ( ۱۵ نفر) و کنترل ( ۱۵ نفر) قرار گرفتند. جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامه اضطراب تحصیلی ساراسون (۱۹۵۷) استفاده شده است . سپس مداخله آزمایشی آموزش مهارت های زندگی (خودآگاهی و برقراری ارتباط موثر) برای گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا شد ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت . پس از اتمام برنامه آموزشی از هر ۲ گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته ها نشان داد که که میانگین نمرات اضطراب تحصیلی دانش آموزان در پس آزمون گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون معنادار بوده است . بنابراین نتایج نشان داد آموزش مهارت های زندگی (برقراری ارتباط موثر و خودآگاهی ) بر اضطراب تحصیلی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی (برقراری ارتباط موثر و خودآگاهی ) ، اضطراب تحصیلی ، دانش آموزان.