اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر نشخوارفکری و تحریک پذیری زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

بیماری های مزمن ، از مهم ترین مشکلات سلامت جوامع محسوب می شوند زیرا هزینه های اقتصادی زیادی را بر سیستم بهداشت کشور تحمیل می کنند و از سوی دیگر منبع استرس بزرگی برای مبتلایان به حساب می آیند. هدف پژوهش حاضر سنجش اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر نشخوارفکری و تحریک پذیری زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. این پژوهش از نوع طرحهای نیمه -آزمایشی با مدل پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به برخی مطب های متخصصین مغز و اعصاب (نوروسرجرها) در شهر کرج در بازه اردیبهشت تا آبان سال ۱۴۰۰ بود. ۳۰ نفر به شیوه روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. جهت جمع آوری دادههای پژوهش از پرسشنامه تحریک پذیری کریگ و همکاران (۲۰۰۶) و پرسشنامه نشخوارفکری نولن هوکسما و مارو (۱۹۹۱) استفاده شد. دادههای به دست آمده به کمک نرمافزار ۲۲SPSS- تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که درمان پذیرش و تعهد بر کاهش تحریک پذیری و نشخوارفکری در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در سطح ۰۱/۰P< تاثیر معنادار دارد. نتیجه گیری شد که می توان از این رویکرد درمانی در کنار درمانهای دارویی به منظور کاهش مشکلات روانشناختی افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند مولتیپل اسکلروزیس بهره گرفت .

کلیدواژه ها:

پذیرش و تعهد ، تحریک پذیری ، زنان ، مولتیپل اسکلروزیس ، نشخوارفکری