اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر تحمل پریشانی و نشخوار فکری در افراد معتاد در حال بهبود

هدف از پژوهش حاضر؛ بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نشخوار فکری و تحمل پریشانی افراد معتاد در حال ترک مواد مخدر بود. روش پژوهش نیمه آزمایش با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه زنان وابسته به سوء مصرف موادمخدر در کمپ های ترک اعتیاد (مراکز بهبود و بازتوانی اختلال مصرف مواد) تحت نظارت بهزیستی استان مازندران در شهرهای بابل و آمل در سه ماهه چهارم ۱۴۰۱ و سه ماهه اول ۱۴۰۲ بودند که از بین آنها ۳۰ نفر نمونه بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (برای هر گروه ۱۵ نفر) جایدهی شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های نشخوار فکری نولن هوکسما و مارو (۱۹۹۱) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها بیانگر این مطلب بود که در مرحله پس آزمون بین دو گروه کنترل و آزمایش از زنان معتاد در حال ترک از مصرف مواد مخدر از نظر نشخوار فکری و تحمل پریشانی تفاوت معناداری وجود داشت (۰۵/۰(P<، به طوری که در مرحله پس آزمون زنان گروه آزمایش از نظر نشخوار فکری و تحمل پریشانی در مقایسه با گروه کنترل در وضعیت بهتری قرار داشتند .

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، نشخوار فکری ، تحمل پریشانی ، افراد معتاد در حال ترک مواد مخدر.