آموزش زوجین به فرزندآوری و آثار آن در اعتلای فرهنگی، اجتماعی جامعه

فرزندآوری از اهم مقاصد شریعت اسلامی به شمار می رود به نحوی که در حال حاضر، اقتدار جامعه و حکومت اسلامی از همه جهات، منوط بهتکثیر نسل و ازدیاد جمعیت است. از طرفی در فرهنگ اسلامی، فرزند از بهترین و ارزشمندترین جایگاه ها بروخوردار است و «فرزندآوری» یکمسئولیت خطیر و وظیفه دینی تلقی می شود. به گونه ای که والدین به این وظیفه، نگاهی تقدس گونه دارند. از دیگر سو با رشد ارزش های مدرن، ازجمله تفکر فردگرایی و منفعت طلبی بخصوص در بین جوانان، در همه جوامع از جمله ایران، توجیه سبک های جدید زندگی، مانند زندگی مستقلمجردی یا زندگی متاهلی بدون فرزند، نمود پیدا کرده است. چنان که در سال های اخیر گرایش به درج شرط عدم فرزندآوری در نکاح طرفدارانیداشت. اما سیاست های کلی جمعیتی کشور که در شرایط فعلی در حال پیگیری هستند موجب شد قواعد و آیین نامه هایی تصویب گردد که بااندراج شرط عدم فرزندآوری در نکاح به مقابله برخیزد. هرچند که فقه یا قانون به صراحت این شرط را غیر معتبر نمی دانند؛ ولی منطقی به نظرمی رسد که درج شرط مذکور در نکاح بعد از به سرانجام رسیدن و تصویب پاره ای از قوانین که در حال تصویب است غیر معتبر تلقی گردد.

کلیدواژه ها:

نکاح ، فرزندآوری ، شرط عدم استیلاد ، مقتضای عقد نکاح