بررسی نقش خانواده و مدرسه در خوش بینی تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی خود تنظیمی در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی تربت حیدریه

خانه و مدرسه به عنوان دو نهاد اصلی تعلیم و تربیت هر جامعه ای محسوب می شود . از این رو رابطه مدرسه و خانواده فرایندی تعاملی ومداوم است از این رو هدف این پژوهش بررسی نقش خانواده و مدرسه در خوش بینی تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی خود تنظیمیدر میان دانش آموزان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همهی دانش آموزان مقطع ابتدایی تربت حیدریه در سال تحصیلی ۰۳۰ - ۰۲است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است. از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند . برایجمع آوری داده ها از پرسشنامه ها استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود وضرایب همبستگی از خانواده و مدرسه بهسوی خوش بینی تحصیلی معنیدار بود، در کل خود تنظیمی نمیتواند به عنوان متغیر میانجی بینخانواده و مدرسه و خوش بینی تحصیلی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیر نقش خانواده و مدرسه به خوش بینیتحصیلی میتوان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده و خانواده و مدرسه بر خوش بینی تحصیلی تاثیرمستقیم و معنی داری دارد.

کلیدواژه ها:

خانواده و مدرسه ، خود تنظیمی ، خوش بینی تحصیلی