اثربخشی هوش معنوی بر تاب آوری و پرخاشگری در پرستاران بخش کرونا

همه گیری بیماری کووید- ۱۹ و افزایش شمار بیماران بستری در بخش های ویژه کرونا، فشار زیادی را بهپرستاران وارد کرده و سلامتی جسمانی و روانی آنان را به مخاطره انداخته است. در این میان عوامل فراوانی میتوانند بر سلامت و کارآمدی آنان تاثیر داشته باشد. لذا این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی هوش معنوی برپرخاشگری و تابآوری در پرستاران بخش کرونا به انجام رسیده است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقاتتوصیفی- همبستگی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی پرستاران بخش کرونا شهرستان کاشمر در سال ۱۴۰۰ است که ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه بهپرسشنامه هوش معنوی کینگ (۲۰۰۸)، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و پرسشنامه تاب آوری کانر ودیویدسون (۲۰۰۳) پاسخ دادند. پس از بررسی نتایج به دست آمده از پژوهش مشخص شد که متغیر هوشمعنوی و پرخاشگری دارای ارتباط معنادار و منفی بود، همچنین متغیر هوش معنوی و تابآوری دارای ارتباطمعنادار و مثبت بود. با توجه به نتایج پیشنهاد می شود جهت افزایش هوش معنوی پرستاران بایستی مدیرانمربوطه برنامه ریزی هایی را در زمینه بررسی دوره های ابعاد مختلف هوش معنوی انجام دهند. همچنین برایافزایش هوش معنوی و کاهش پرخاشگری افراد پیشنهاد میشود با توجه به اینکه هوش معنوی قابل یادگیریاست، در سازمانها برای تمامی پرستاران دوره های آموشی برگزار شود.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، بر تاب آوری ، پرخاشگری ، پرستاران بخش کرونا