مزایا و مصونیت های نیروهای نظامی در حقوق ایران و اسناد بین المللی

بر اساس ماده ۱۴ کنوانسیون ۱۹۴۹ ژنو در مورد رفتار با اسیران جنگی، تعیین افراد عضو نیروهای مسلح(نظامیان) با حقوق داخلی هر کشور است. علاوه بر عرصه بین المللی در حقوق داخلی نیز بر لزوم اعطایامتیازات و مصونیت هایی خاص به افراد نظامی تاکید شده است، چراکه جوامع انسانی برای حفظ حکومت،استقلال و تمامیت ارضی و تامین امنیت خود ناگزیر از فراهم نمودن نیروی نظامی هستند. مساله اساسیپژوهش حاضر بررسی و مطالعه امتیازات و مصونیت های افراد نظامی بر مبنای موازین حقوق بین الملل از یکسو و مقررات پیش بینی شده در حقوق ایران از سوی دیگر می باشد تا از این مسیر میزان انطباق یا عدم انطباقمزایا و مصونیت های اعطایی به افراد نظامی در حقوق ایران با موازین بین المللی مقرر در این زمینه تبیین گردد.بر این مبنا مساله اساسی پژوهش حاضر بررسی و مطالعه امتیازات و مصونیت های افراد نظامی بر مبنای موازینحقوق بین الملل از یک سو و مقررات پیش بینی شده در حقوق ایران از سوی دیگر می باشد تا از این مسیرمیزان انطباق یا عدم انطباق مزایا و مصونیت های اعطایی به افراد نظامی در حقوق ایران با موازین بین المللیمقرر در این زمینه تبیین گردد. در این تحقیق با بررسی دقیق موضوع و جنبه های متنوع آن به گونه ای به بررسیزوایای گوناگون، به شیوه تحلیلی و توصیفی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

مصونیت ، حقوق بین الملل ، نیروی نظامی