کارآمدی نظریه استراتژیک در بحران های نظامی پس از جنگ سرد (مطالعه موردی: بحران سوریه)

نظریه استراتژیک نظامی ماهیتا چارچوبی نظام مند برای توصیف، تبیین علل و روش پیروزی در جنگ و پیش بینی آینده آن است. ولی به نظر می رسد این نظریه در خصوص جنگ های پس از دوران فروپاشی نظام دوقطبی کارآمدی نظری و عملی خود را از دست داده است. سوال اصلی تحقیق این است که علت ناکارآمدی این نظریه چیست؟ فرضیه محقق این است که نظریه استراتژی نظامی معاصر از نظر سطح تحلیل به تدریج نزول کرده و تک متغیری شده است؛ در حالی که در جنگ های کنونی متغیرهای متکثر و متنوع وجود دارند که برای پاسخ به آنها باید سطح تحلیل نظریه بالا برود؛ لذا این نظریه اساسا از نظر سطح تحلیل دچار تناقض است. روش شناسی:  برای بررسی موضوع در ابتدا مهمترین نظریه های استراتژیک و سپس روند تکامل و رویکردهای گوناگون نظریه های استراتژی نظامی مورد بررسی قرار گرفته است. سپس داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و یافته حاصل با فرضیه محقق و مورد سوریه مقایسه گردیده است. نتیجه حاصل، فرضیه محقق را تایید کرده و یافته های جدیدی را نیز مبنی بر تناقض، نقصان تجربی، قوم مداری در نظریه معاصر ارائه می نماید. روش تحقیق این مقاله توصیفی، روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و روش تجزیه و تحلیل، تحلیل محتوا می باشد.

کلیدواژه ها:

قدرت ، جنگ ، استراتژی ، نظریه استراتژیک ، مطالعات استراتژیک