بررسی تاثیر نوع روش آبیاری بر عملکرد پیاز تحت تنش خشکی

آب مهمترین عامل محدودکننده کشاورزی در کشور است. بنابراین استفاده بهینه از منابع آب موجود و مدیریت آن ها با توجه به علم روز، امری بسیار حیاتی است. به این منظور اثر دو روش آبیاری (آبیاری کرتی و آبیاری تیپ) و سه سطح آبیاری (۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه) بر عملکرد گیاه پیاز خوراکی در منطقه شهر آیسک که دارای آب و هوای نسبتا گرم و خشک است، مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در دو سال زراعی ۹۹-۱۳۹۷ انجام شد. نتایج نشان داد، عملکرد پیاز تحت تاثیر سطوح مختلف آبیاری، بیشترین تاثیر در عملکرد مربوط به تیمار ۱۰۰% نیاز آبی با میانگین ۹/۴۴ تن در هکتار و کمترین آن با میانگین ۹۵/۹ تن در هکتار مربوط به تیمار ۵۰% نیاز آبی است. همچنین در صفت کارآیی مصرف آب پیاز مشخص شد روش آبیاری تیپ با میانگین ۶۹/۴ کیلوگرم در مترمکعب آب به میزان ۴/۴۵ درصد بیشتر از روش کرتی با میانگین ۵۶/۲ کیلوگرم در مترمکعب آب است. همچنین تاثیر سطوح مختلف آبیاری در کارآیی مصرف آب در ۱۰۰% نیاز آبی با میانگین ۶۴/۴ کیلوگرم در مترمکعب آب تفاوت چندانی با تیمار ۷۵% نیاز آبی با میانگین ۱۷/۴ کیلوگرم در مترمکعب آب مشاهده نشد. در نتیجه آبیاری تیپ با سطح تنش ۷۵% نیاز آبی گیاه به ترتیب مناسب ترین روش و سطح آب آبیاری برای گیاه پیاز در این منطقه است.

کلیدواژه ها:

پیاز خوراکی ، روش آبیاری ، کم آبیاری ، کارآیی مصرف آب