ملکوت در انجیل توماس

انجیل توماس یکی از کشفیات کتابخانه «نجع حمادی» است که توجه بسیاری از محققان چند دهه اخیر را به خود جلب کرده است. هرچند برخی از آبای کلیسا آن را بدعت آمیز دانسته اند؛ اما بیشتر پژوهشگران آن را متنی اصیل مربوط به صدر مسیحیت می دانند که دربرگیرنده سخنان اصیل عیسای ناصری و آموزه های باطنی اوست. این انجیل غیررسمی با وجود شباهت ها با سایر متون رسمی مسیحیت، به علت منظرگاه الهیاتی اش تفاوت های اساسی ای نیز دارد. در این تحقیق با استفاده از عبارات انجیل توماس به یکی از تفاوت های مهم یعنی مفهوم «ملکوت» پرداخته شده است. انجیل توماس برای تشریح مفهوم ملکوت از تشبیهات فراوانی مانند خردل، آتش، خمیر مایه و شبان استفاده کرده است که ضمن آنها بر خلاف اناجیل رسمی، بیان می شود ملکوت نه امری آخرالزمانی، بلکه مفهومی غیرتاریخی، اینجا و اکنون و درونی است. انجیل توماس ملکوت را متعلق به پدر و دست یافتنی می داند که از آن فقرایی است که در پی مقصود به طلب و جستجو برآمده اند و موفق به خودشناسی شده اند؛ سالکانی که مانند کودکان، لباس انانیت را زیر پا لگدمال می کنند و با یکپارچه کردن درون و بیرون و رفع تضادهای درونی خود به وحدت رسیده اند.

کلیدواژه ها:

نجع حمادی ، انجیل توماس ، مسیحیت نخستین ، ملکوت ، وحدت