بررسی برترین اصول و روش های نوین روانشناختی در تدریس درس عربی در نظام آموزشی

در حقیقت زیر بناهای اساسی تدریس همان مهارتی است که در یک معلم یا مدرس، کار او در امر یاددهی ارتباط او با متعلمین، سخن گفتنش با آنان، درجلب توجه آنان، تسلط او در انتقال مطلب و سایر نمودهای علمی و آموزشی موفق خود نمایی می کند. بنابراین امر یاددهی یک هنر است و ناگزیر اصولی لازم دارد که از آن پیروی کند. تدریس مانند سایر هنرها ارتباط تنگاتنگی با دانشها دارد که با تجربه ها می توان آن را یاری کرده و به رشد و موفقیت برساند . پس تدریس بر دوپایه ی استعداد طبیعی و یادگیری و فناوری استوار می گردد .معلمان کسانی هستند که با تعدادی انسان با استعدادهای نهفته سروکار دارند . فراهم کردن زمینه ی شکوفایی این استعدادها بدست معلمان صورت می گیرد.در امر یاددهی بهتر است با یادگیرنده آغاز شود و با او پایان پذیرد به این معنا که دانش آموزان به طور مستمر و برای مدت طولانی مشارکت داشته باشند که این کار به صورت فعال موثرتر خواهد بود . معلم باید رفتار خوب همراه با دوراندیشی ، مهربانی و نرمی از خود نشان دهد و نسبت به دانش آموز خوش گمان باشد .ما در عربی با مفاهیم متعددی روبه رو هستیم. حالا اگر قرار باشد که حجم گسترده ای از این مفاهیم را در یک کتاب درسی بگنجانیم و دانش آموزان هم مجبور باشند همه آن ها را به ذهن بسپارند و در جلسه امتحان پس بدهند ، آن وقت می بینید که درس عربی آن ها را از این درس بیزار خواهد ساخت. برای ایجاد تغییر در شیوه های سنتی تدریس و جلوگیری از افت تحصیلی در درس عربی باید رویکرد ما در طراحی برنامه های درس عربی باید تغییر کند.

کلیدواژه ها:

روش های آموزش ، عربی ، تدریس ، معلمان ، یاددهی – یادگیری ، افت تحصیلی