بررسی فقهی عناصر کفویت در عقد نکاح و اعتبار سنجی تمکن از پرداخت نفقه در آن

عقد نکاح موجب بروز آثار گوناگون، ازجمله حقوق و تکالیفی برای زوجین می شود. یکی از تکالیف، پرداخت نفقه توسط زوج، به زوجه است. برخی از فقها تمکن مرد در پرداخت نفقه را شرط صحت عقد می دانند، در مقابل برخی معتقدند این موضوع در وضعیت عقد موثر نیست و گروهی نیز عدم تمکن مرد را موجب فسخ عقد می دانند. این اختلاف نظر فقها ناشی از اختلاف در تعیین موارد کفویت است؛ زیرا کفویت شرط صحت عقد نکاح است. بنابراین برای تعیین وضعیت عقد در صورت عدم تمکن زوج در پرداخت نفقه، تبیین موارد کفویت ضروری است. در این نوشتار که از نوع تحلیلی توصیفی بوده و با روی اسنادی کتابخانه ای صورت گرفته است؛ پس از مفهوم شناسی کفویت، اقوال و ادله فقها مورد بررسی قرار گرفته است. پس از نقد سایر ادله، باید گفت که تنها اسلام شرط در کفویت است و این اختلاف آراء را می توان از طریق تقسیم کفائت به کفائت اجباری و اختیاری توجیه نمود؛ بنابراین اسلام؛ ذیل کفائت اجباری و تمکن در پرداخت نفقه؛ ذیل کفائت اختیاری قابل طرح است. درنتیجه عقد در صورت عدم تمکن زوج نیز صحیح است.

کلیدواژه ها:

عقدنکاح ، کفائت اختیاری ، کفائت اجباری ، تمکن پرداخت نفقه