بررسی چگونگی تعامل وروابط دانش آموزان در مدرسه وراه های تقویت ورشد آن

تعامل رفتاری و عاطفی دانشآموز در فعالیتهای کلاسی یکی از دغدغه های اصلی روانشناسان فعال در این حوزه است.تعامل رفتاری – عاطفی عبارت است ازگرایش و تمایل به یادگیری، کار کردن بادیگران و عملکرد در یک نهاد علمی که در احساس دانش آموزان مبنی بر این که آنها به مدرسه تعلق دارند و در مشارکتشان در فعالیت های مدرسه، انعکاس مییابد همچنین تعامل رفتاری – عاطفی شامل رفتارهای تجلی یافته دانش آموزان و عواطف تجربه شده توسط آنهاست به هنگامی که آنها تکالیف مدرسه شان را انجام میدهند ارتباط برقرار کردن و حضور مستمر در فعالیت های گروهی یکی از موضوعاتی است که زندگی فردی و اجتماعی هر کس را تحت تاثیر قرار می دهد. آموزش و تقویت روابط اجتماعی در فرزندان می تواند در کسب موقعیت های شغلی آن ها در آینده کمک کند. آموزش این روابط از دوران کودکی و قبل از ورود به مدرسه باید توسط والدین به آن ها داده شود. کودکانی که قبل از شروع مدرسه این آداب را یاد گرفته اند بهتر از سایرین می توانند جدا شدن از پدر و مادر و ورود به محیط آموزشی جدید را بپذیرند. البته آموزش والدین هیچ کدام از مسئولیت های معلم و کادر آموزشی را برای تقویت این مهارت کم نمی کند. دانش آموزانی که مهارت های اجتماعی را کسب می کنند

کلیدواژه ها:

تعامل ، مدرسه ، دانش آموز ، رشد ، تاثیر