تجزیه ساختار جمعیت در برخی از ژنوتیپ های گندم نان و دوروم با استفاده از نشانگرهای SNP و روش های PCA و DAPC
محل انتشار: مجله پژوهش های ژنتیک گیاهی، دوره: 10، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 124
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PGRLU-10-1_006
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1402
چکیده مقاله:
ارزیابی ساختار جمعیت، جهت درک الگوهای تنوع، انتخاب والدین مناسب برای تلاقی، شناسایی دقیق مکان های ژنومی کنترل کننده صفات، مطالعات تکاملی و روابط خویشاوندی ضروری است. در جریان تحقیق حاضر، ساختار ژنتیکی در جمعیتی متشکل از ۳۸۳ ژنوتیپ گندم ایرانی از گونه های هگزاپلوئید (ارقام زراعی و توده های بومی) و تتراپلوئید بر اساس روش های مبتنی بر فاصله (تجزیه به مولفه های اصلی و تجزیه تابع تشخیص مولفه های اصلی) مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور از ۱۶۲۷۰ نشانگر چندشکلی تک نوکلئوتیدی (SNP) به دست آمده توسط روش GBS، استفاده شد. بر اساس نتایج، تقریبا یک چهارم از واریانس کل به تنوع بین جمعیت ها تعلق داشت و ضریب Fst بین ارقام زراعی و توده های بومی برابر با ۰.۱۵ به دست آمد. در حالی که ضریب فوق بین نمونه های تتراپلوئید و توده های بومی هگزاپلوئید بالا و برابر با ۰.۴۴ بود. ژنوم D کمترین مقدار شاخص Fst را به خود اختصاص داد و کروموزوم ۴B بیشترین میزان ضریب Fst و سایر شاخص تنوع ژنی را نشان داد. گرچه بای پلات PCA، ارقام زراعی و توده های بومی گندم های هگزاپلوئید را به خوبی از هم تفکیک نمود، اما نتوانست تمایز روشنی بین نمونه های تتراپلوئید با سایر ژنوتیپ ها ایجاد نماید. ارزیابی دقیق ساختار جمعیت با روش DAPC توانست به طور موفقیت آمیزی گروه های از پیش تعیین شده را شناسایی و تفکیک کند. این نتیجه بدان دلیل است که رویکرد DAPC تمایز بین گروه ها را به حداکثر و تغییرات درون گروه را به حداقل می رساند. اختلاط جزئی بین ارقام زراعی و توده های بومی هگزاپلوئید را می توان به تبادل ژنی بین این دو گروه و یا شاید برچسب گذاری اشتباه آنان در زمان جمع آوری ارتباط داد. به طور کلی، نتایج حاصل از این مطالعه اطلاعات مفیدی درباره تمایز ژنتیکی نمونه های گندم تتراپلوئید و هگزاپلوئید ایرانی ارائه داد که می تواند در برنامه ریزی های آتی به نژادی گندم مورد استفاده قرار گیرد. همچنین حفاظت از این نمونه ها در بانک های ژن برای استراتژی های مختلف ضروری می باشد.
کلیدواژه ها:
Cultivars ، Landraces ، Fixation index ، Tetraploid and hexaploid wheat ، SNP markers ، ارقام زراعی ، توده های بومی ، شاخص تثبیت ، گندم تتراپلوئید و هگزاپلوئید ، نشانگرهای SNP
نویسندگان
حسین عبدی
Department of Production Engineering and Plant Genetics, Faculty of Agriculture, Urmia University, Urmia, Iran
هادی علی پور
Department of Production Engineering and Plant Genetics, Faculty of Agriculture, Urmia University, Urmia, Iran
ایرج برنوسی
Department of Production Engineering and Plant Genetics, Faculty of Agriculture, Urmia University, Urmia, Iran
جعفر جعفرزاده
Dryland Agricultural Research Institute (DARI), Agriculture Research, Education and Extension Organization (AREEO), Maragheh, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :