نظام تربیت معلم (مربی) و ارتقای بهره وری آموزش و پرورش

در گذشته سرمایه های مهم یک سازمان سرمایه های فیزیکی آن بودند. مدیران بر آن باور بوده اند که سرمایه ها و دارایی های فیزیکی آن ها مهم ترین کلید برای بهره وری و اثر بخشی است و منبعی مهم برای کسب مزیت رقابتی است. اما با گذشت زمان و پیدایش مفاهیم جدیدی چون سرمایه های انسانی منابع اصلی رقابتی سازمان به انسان ها و وجود و عملکردشان در سازمان تغییر یافت.توانمند سازی و آموزش معلمان یکی از عوامل اصلی و اساسی در افزایش بهره وری و در واقع ، پیش نیاز بهره وری است. معلمان و مربیان آموزش دیده میتوانند نقش بسزایی در بهبود و افزایش بهره وری داشته باشند.آموزش هزینه نیست بلکه یک نوع سرمایه گذاری در جهت تحقق اهداف نظام آموزشی است . در دستگاه آموزش و پرورش که هدف آن تعلیم و تربیت نسل آینده است در فراهم سازی نیروی کار آموزش دیده عمل میکند. انسان ها مانند روحی هستند که به سازمان زندگی می بخشند و منحصر به فرد ترین عامل رقابت هستند. سازمان های آموزشی که مهم ترین آنها آموزش و پرورش است بیش از هر سازمان دیگری با توجه به ماهیت آن وابسته به نیروی انسانی و عملکرد و بهره وری آن است. جوامع هوشمند توسعه آموزش و پرورش را به عنوان پیش نیاز برای تحول و پیشرفت جامعه خود می داند. یکی از مهم ترین ارکان توسعه نیروی انسانی ، آموزش و بهسازی معلمان و مربیان آن است که باید به نحوی اجرا شود که به بهبود سازمان و ایجادحداکثری بهره وری منجر شود. نیروی انسانی آموزش دیده بر اساس امکانات ،مهارتها، دانش و نگرش خویش که از آموزش کسب کرده است در طی مراحل مختلفی میتواند نقش بسزایی در بهبود و افزایش بهره وری داشته باشد.کشور ما نیز که در جهت اقتصاد دانایی محور حرکت می کند و تمامی تلاش خود را برای افزایش سرمایه های انسانی بکار میگیرد چاره ای جز ارتقای بهره وری در سطوح گوناگون بویژه آموزش و پروش ندارد. در این پژوهش به بررسی اثر آموزش کارکنان بر بهره وری سازمان آموزش و پرورش می پردازیم.

کلیدواژه ها:

تربیت معلم (آموزش) ، ارتقای بهره وری ، آموزش و پرورش