بررسی نگرش آموزگاران دوره ابتدایی نسبت به کاربرد یادگیری آنلاین در فرآیند تدریس (مطالعه موردی شهربجنورد )

در سال های اخیر استفاده از فناوری های نوین آموزشی در فرآیند تدریس به شدت در حال گسترش است. پژوهش حاضر به بررسی نگرش آموزگاران دوره ابتدایی شهربجنورد نسبت به کاربرد یادگیری آنلاین در فرآیند تدریس سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دبیران مقطع ابتدایی شهربجنورد به تعداد ۵۰۰ نفر تشکیل داده اند.حجم نمونه مطابق با جدول مورگان، ۲۱۷ نفر برآورد گردید و به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که قبل از توزیع روایی آن را استاد راهنما تایید نمود و پایایی آن نیز به کمک ضریب آلفای کرونباخ مقدار ۹۲۸/۰ بدست آمد جهت تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از آزمون تی مستقل،آنالیز واریانس،آزمون تی یک طرفه و جهت رتبه بندی موانع استفاده از نرم افزارهای آموزشی از آزمون فریدمن به کمک نرم افزار spss نسخه ۱۹ استفاده شده است. نتایج آزمون تی یک طرفه نشان داد استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات ، اثربخشی فناوری های نوین در یاددهی – یادگیری و موانع کاربرد چند رسانه ای ها در بین آموزگاران دوره ابتدایی در حد مطلوب نمی باشد. از طرفی نتایج آزمون تی مستقل برای متغیر جنسیت نشان داد بین کاربرد فناوری های نوین آموزشی در فرآیند تدریس در بین دبیران زن و مرد تفاوت میانگین معناداری داشته به گونه ای که مقدار میانگین بدست آمده در بین زنان از مردان بیشتر می باشد. از طرفی نتایج آزمون آنالیز واربانس برای متغیرهای تحصیلات و سابقه کاری و بدست آمدن سطح معناداری ۷۴۲/۰ و ۲۱۹/۰ به ترتیب برای سابقه کاری و تحصیلات نشان دهنده عدم تاثیر متغیرهای مذکور در بکاربردن فناوری نوین آموزشی است.

کلیدواژه ها:

یادگیری آنلاین ، فرآیند تدریس ، مقاومت آموزگاران ، چندرسانه ای ها