جایگاه استقرا در نظام منطقی جان استوارت میل

تاکید میل بر رد معرفت پیشینی سبب شده که او نیز همانند تجربه گرایانی چون هیوم، دست به دامان روان آدمی شود و ریشه بسیاری از باورها را در روان آدمی بجوید. قوه عقل در نظر او لوح سفیدی است که مشاهده و تجربه نقشهایی بر روی آن ترسیم می کنند. در مرحله بعد روان آدمی دست به کار می شود و آدمی را وادار به پذیرفتن پدیده های تکراری می کند این باور به مرور زمان و پس از تکرار مکرر یکنواختی های موجود در طبیعت مهر تایید مجددی می خورد؛ گویی کشف هر قانون جدیدی نه تنها خود آن قانون را اثبات می کند بلکه به تثبیت سایر قوانینی که با استفاده از این روش به دست آمده اند نیز کمک می کند. این پژوهش برآن است که جایگاه استقرا را در منطق جان استوارت میل نمایان سازد و نیز نشان دهد که تلاشهای او برای توجیه استقرا کافی نبوده است. به همین منظور کتاب نظام منطق (The System of Logic)  میل مورد بررسی قرار گرفته و نظر برخی از مفسرین در باب آن بیان شده است. در ضمن بحث، سعی شده نظر میل در باب قیاس نیز بیان شود و به این ترتیب تصویری کلی از منطق جان استوارت میل ارائه شود.

کلیدواژه ها:

Induction ، Mill ، naturalism ، Causality ، Induction by Elimination ، Induction by Simple Enumeration ، استقرا ، میل ، طبیعت گرایی ، علیت ، استقرای شمارشی ، استقرای حذفی