تحلیلی بر مبادی فلسفی -کلامی مکتب المریه ابن مسره اندلسی

محمد ابن عبدالله ابن­ مسره اندلسی (۲۶۹ – ۳۱۹ه.ق) بنیانگذار  یک جنبش و تغییر نگاه فلسفی - حکمی در غرب جهان اسلام است. وی در زمانی که سیطره دیدگاه  رایج در آندلس ، اشعریت و شرع گرایی افراطی بود در جهتی مخالف و با اقتباس از نگرش منحصر بفرد حکمی رمز آلودش متخذ از اندیشه های نوافلاطونی، باطنی گرایی، تصوف و الهیات اعتزالی، انقلابی کپرنیکی را در عصر خویش رقم زد.  تاسیس و راه اندازی نظام فلسفی عرفانی چند وجهه ای مبتنی بر بن­مایه های کلامی از دیدگاه کلام معتزلی که بر اصالت عقل استوار است و اندیشه های مختار اسماعیلی و تفلسف ناب شرقی، موجب رقم زدن مکتبی موسوم به المریه گشت. خروجی­های این نظام تاسیس یافته حکمی اموری همچون، اعتقاد به مسئله قدر و باور به اینکه علم و قدرت حق­تعالی صرفا دو صفت محدث و مخلوق هستند همچنین اتحاد ذات و صفات الهی و عاملیت تدبیر عالم به واسطه عرش، اکتسابی بودن نبوت و انکار معاد جسمانی می باشد. این خامه برآن است تا با استفاده از روش کیفی –کتابخانه­ای به تبیین و تحلیل ادعاهای مذکور بپردازد.

کلیدواژه ها:

Philosophical-theological principles ، Ibn Masra ، Mu'tazila ، rationalism ، Ismailia ، al-Mariyya school ، مبادی فلسفی -کلامی ، ابن مسره ، معتزله ، عقلگرایی ، اسماعیلیه ، مکتب المریه