اثرات مهاری هلنالین بر بیان ژن hTERT در رده سلولی سرطان پستان با روش RealTime PCR
محل انتشار: اولین همایش ملی دانشجویی بیوتکنولوژی
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,893
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NSCBIO01_060
تاریخ نمایه سازی: 30 فروردین 1392
چکیده مقاله:
آنزیم تلومراز در اکثریت سرطان ها از قبیل سرطان پستان فعالیت بسیاری پیدا می کند. بنابراین آنزیم تلومراز یک هدف مناسب برای اهداف تشخیصی و درمانی به شمار می رود. هلنالین از گیاه آرنیکا مونتانا تخلیص می شود. این فرضیه وجود دارد که هلنالین می تواند موجب مهار بیان آنزیم تلومراز شود و در نتیجه جهت درمان اکثر تومورها به کار رود. هدف از این مطالعه بررسی اثر هلنالین در مهار بیان ژن تلومراز در ردهی سلولی T47D میباشد. عصاره هلنالین از شرکت Enzolifescience خریداری گردید. سلولها از بانک سلولی موسسهی تحقیقات انستیتو پاستور خریداری شدند. پس از انجام کشت سلولی آزمایش سمیت سلولی انجام گردید و توسط آن میزان IC50 هلنالین محاسبه گردید. سپس سلولها با غلظت های مناسبی از هلنالین تحت درمان قرار گرفتند. در پایان میزان بیان ژن تلومراز در سلول های تحت درمان به وسیلهی RealTimePCR مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج مربوط به آزمایش سمیت سلولی نشان دادند که اثر سیتوتوکسیک هلنالین روی رده ی سلولی T47D وابسته به زمان میباشد. یافتههای مربوط به Real Time PCR نشان دادند که هلنالین موجب کاهش قابل توجهی در بیان ژن تلومراز در سلولهای تحت درمان در مقایسه با سلول های کنترل گردید. هلنالین میتواند بیان ژن تلومراز را در ردهی سلولی T47D مهار کند. این اثر مهاری وابسته به زمان بوده به طوری که اثر سمیت سلولی عصاره هلنالین بر روی سلول های تحت مطالعه با افزایش طول مدت مواجهه با عصاره افزایش یافت. با توجه به نقش حیاتی آنزیم تلومراز در ایجاد سرطان و تومورزایی این تاثیر مهاری میتواند در آینده به عنوان یک راهکار مناسب جهت درمان سرطان مد نظر قرار بگیرد. هلنالین می تواند کاندیدایی برای شیمی درمانی سرطان باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شیرافکن کردی
دپارتمان بیوتکنولوژی، دانشکده علوم نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ت
نصرت الله ضرغامی
مرکز تحقیقات کاربردی دارویی، آزمایشگاه رادیو فارماسی، دانشگاه علوم پ
امین برخورداری
مرکز تحقیقات کاربردی دارویی، آزمایشگاه رادیو فارماسی، دانشگاه علوم پ
محمد رحمتی یامچی
دپارتمان بیوتکنولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز