پیش بینی جمعیت و تحلیل پویا از تحولات ساختار جمعیتی در ایران (سال ۱۳۵۵ الی ۱۴۵۵)

پیروی از سیاست کنترل جمعیت سازمان­های بین المللی که در چند دهه اخیر در ایران اجرایی شد، امروزه باعث تحول عظیمی در ساختارهای سنی جمعیتی گردیده و جمعیت کشور را به طرف ازدیاد نرخ سالمندی سوق داده و باعث شده تا نرخ وابستگی در آینده جزء چالش های اساسی سیاست گذاران باشد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی، شبیه­سازی و تحلیل پویا از تحولات ساختاری جمعیت کشور ایران و آثار و تبعات آن در نرخ وابستگی جمعیتی دهه­های آتی با توجه به تحولات نامتوازن جمعیتی طی دوره ۱۳۵۵ الی ۱۴۵۵ می­باشد. نتایج شبیه سازی با روش مدل سازی سیستم­های پویا نشان داد که جمعیت کشور با متوسط سالانه نرخ باروری ۶/۱ در سال ۱۴۲۶ به ۹۴۱۳۲۰۰۰ میلیون نفر می رسد. پس از آن روند نزولی به خود گرفته و در سال ۱۴۵۵ به ۸۶۴۱۶۴۰۰ نفر خواهد رسید. همچنین روند رشد گروه سنی زیر ۱۵ سال از سال ۱۳۷۰ به بعد سیر روند نزولی داشته و جمعیت سالخورده در طی این دوره، رشد فزاینده ای خواهد داشت؛ به طوری که در پایان دوره به ۲۹ درصد از کل جمعیت خواهد رسید. یافته­های پژوهش بر اساس رشد نامتوازن جمعیتی کشور در سه دهه ۶۰،۵۰ و۷۰ و افزایش امید زندگی از ۵۴ سال به ۷۶ سال، نشان می­دهد در دهه­های آتی ساختار جمعیت کشور یک ساختار پیر خواهد بود و افزایش نرخ وابستگی جمعیت کشور، پیامدهای اقتصادی آسیب زایی را به دنبال خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

: مدل سازی سیستم پویا ، شبیه سازی ، تحولات ساختار جمعیتی در ایران ، نرخ وابستگی