بررسی بعد ذهنی ساکنان مجتمع های مسکونی از نظر شاخص های کیفیت زندگی (منطقه مورد مطالعه:شهر جدید پرند)

کیفیت زندگی شهری یکی از مهمترین حوزه های مطالعات شهری در کشورهای مختلف است. این مهم به دلیل اهمیت روز افزون مطالعات کیفیت زندگی در پایش سیاست های عمومی و نقش آن به عنوان ابزاری کارآمد در مدیریت و برنامه ریزی شهری است. نواحی شهری مراکز اصلی رشد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در هر کشوری هستند و خود را به عنوان جذاب ترین نقاط برای ایجاد ثروت، کار، خلاقیت و نوآوری اثبات کرده اند. اما در عین حال، این نواحی با چالش های مهمی نیز در زمینه های تخریب فیزیکی و محیطی، محرومیت اجتماعی، ناامنی، بیکاری، کمبود مسکن و غیره روبرو هستند که این مشکلات کیفیت زندگی شهری را به شدت کاهش می دهند. این مطالعه به بررسی رابطه بین شاخص های ذهنی کیفیت زندگی و سطوح رضایت در مجتمع های مسکونی بر اساس ویژگی های طراحی معماری می پردازد. هدف اصلی دستیابی به معیارهای بهینه برای طراحی مجتمع های مسکونی برای برآوردن شاخص های ذهنی ساکنان است. این مطالعه بر اساس شاخص های ذهنی و روابط بین اجزای معماری و ویژگی های ساکنان طراحی شده است. در این ارزیابی، متغیرهای مختلف پرسشنامه در پیش بینی کننده های مربوطه مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری، تعداد مجتمع های مسکونی در شهر جدید پرند است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در بین شاخص های ارزیابی شده، ایمنی رضایت بخش ترین است، اگرچه ساکنین از سطح زندگی نسبتا راضی هستند، اما ساکنین حس مکان ندارند، از جمله عوامل فیزیکی می توان به یک نسبتا اشاره کرد. رضایت کم از طراحی نما و فضاهای سبز. ساکنان تعامل اجتماعی ضعیفی با یکدیگر دارند و مهم ترین عامل طراحی، کمبود فضا برای تعامل اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

کلیدواژگان: شاخص ذهنی ، کیفیت زندگی ، مجتمع مسکونی