اثر پلاسمای اتمسفری غیرحرارتی برDNA ی کروموزومی E.coli

پلاسما به عنوان چهارمین حالت ماده گاز یونیزه ای است که می‌تواند به سلول های زنده آسیب وارد کند و ماکرومولکول ها راتحت تأثیر قرار دهد. بیوماکرومولکول ها از جمله DNA، RNA، لیپیدها و پروتئین ها اهداف اصلی پلاسما هستند. تحقیقات قبلی ما نشان داد که پلاسما اثرات باکتریسایدی روی Escherichia coli، دارد. هدف این مطالعه، بررسی اثرات پلاسمای اتمسفری غیرحرارتی رویDNA ی کروموزومی E. coli و مطالعه آن توسط الکتروفورز ژل آگارز است.پس از 12 ساعت رشد باکتری E. coli در محیط لوریا-برتانی حاوی آگار در دمای 37 درجه ی سانتیگراد، DNA ی آن توسط روش فنل/کلروفرم (1:1) استخراج گردید. بعد از تعیین کیفیت و کمیت DNA، نمونه‌ها طی 9 زمان متفاوت شامل 0 (شاهد)، 5/2، 5، 5/7، 10، 5/12، 15، 5/17و 20دقیقه، تحت تأثیر پلاسما قرار گرفتند و همچنین مارکر برای نمایش اندازه‌ی استاندارد جفت بازها استفاده گردید. در این مطالعه، فاصله‌ی بین نازِل و سطح نمونه 65 میلی متر بود و گاز اکسیژن با خلوص 99/99% با میزان جریان 10 لیتر/دقیقه استفاده شد. بعد از تیمار DNAبا پلاسما، رنگ آمیزی با اتیدیوم برماید و آنالیز آن با الکتروفورز ژل آگارز 1% انجام شد. نتایج نشان دادند هنگامی که DNAی کروموزومی به مدت 5/12 دقیقه و بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند، مقدار اسمیر DNA که احتمالاً ناشی از شکست (های DNA) می باشد، افزایش می یابد. احتمالاٌ گونه‌های خنثی واکنش پذیر (از جمله OH, O3, O2, O و NO2) نقش مهمی را در آثار تخریبی ماکرومولکول‌ها ایفا کنند. بنابراین، بررسی تغییرات ماکروکرومولکول ها توسط پلاسمای اتمسفری غیرحرارتی، به ما در جهت شناسایی مکانیسم های مولکولی غیرفعال سازی پلاسما کمک می نماید.

کلیدواژه ها:

پلاسمای اتمسفری غیرحرارتی ، Escherichia coli ، DNAی کروموزومی ، الکتروفورز ژل آگارز