بررسی تاثیر روانشناسی انسان در محیط با رویکرد عملکرد فضا در معماری

آشنایی طراحان و معماران با اصول چهارگانه خلوت، فضای شخصی، رفتار مربوط به قلمرو و ازدحام همچنین توجه آنها به نیازها، تمایلات و فرهنگ افراد در ارتباط با این مفاهیم گامی است به سوی تدارک محیط ها و فضاهای کارآمد تر و سالم تر. الگوی بوم شناختی رفتار و محیط چنان در هم تنیده شده اند که تفکیکشان دشوار است. رفتار در بستر محیط تعریف پذیر است. طبق این رویکرد محیط ادامه هستی و شخصیت افراد به شمار می رود. در واقع، افراد عامل تغییر محیط هستند و نه پذیرنده صرف تاثیرات محیطی، این رویکرد رابطه انسان را با محیط خود پویا و دائم در حال تغییر می داند. بحث در مورد مقوله روانشناسی محیط به صورت عام و همچنین عوامل محیطی به صورت خاص از جمله مواردی هستند که به جهت نقش و تاثیری که بر رفتار و روان انسان دارند حائز اهمیت می باشند بنابراین محیط به عنوان بستر فعالیت و زندگی انسان میباشد و همچنین تاثیر شرایط محیطی بر انسان اجتناب ناپذیر است. عدم توجه به روانشناسی محیط و تاثیرات آن بر انسان میتواند بر روان و خلق و خوی انسان تاثیر گذار باشد که در بعضی موارد بسیار نگران کننده می باشد بنابراین میتوان اینگونه گفت که حس مکان به معانی ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه از محیط خود میباشد که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار میدهد به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود روش تحقیق برای انجام این پژوهش به صورت روش توصیفی تحلیلی و استدلالی منطقی میباشد ، نتایج این طور نشان می دهد که اگر معماری را شکل دادن هدفمند به مکان و محیط زندگی انسان تعریف کنیم به این نکته میرسیم که دو عامل شکل و زندگی در بطن آن است ، همچنین بسیاری از عوامل غیر فیزیکی موجوددر محیط می توانند محیط را متاثر کنند

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: طراحی محیطی ، روانشناسی انسان ، عملکرد فضا ، شادابی محیط