مطالعه تجربه زیسته اخلاق در آموزش الکترونیکی

زمینه: با شروع بیماری کرونا و توسعه محیط­های آموزش الکترونیکی و عدم تطابق رشد اخلاق مبتلا­به این محیط، پرداختن به مباحث اخلاقی در حوزه آموزش الکترونیکی ضروری به نظر می­رسد. با درک این مهم، پژوهش حاضر با هدف  بررسی تجربه زیسته اخلاق آموزش الکترونیکی انجام شده است. روش:. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی از نوع  پدیدارشناسی انجام شده است جامعه پژوهش کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد رشته علوم تربیتی دانشگاه بوعلی سینا ورودی( ۹۷، ۹۸، ۹۹) که نمونه­گیری هدفمند و ملاک گذراندن یک ترم به صورت الکترونیکی و در دسترس انتخاب و ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته که در مصاحبه ۲۵ اشباع انجام شد . داده­های حاصل از مصاحبه با نرم­افزار مکس کیودا(۱۲) کدگذاری و مقوله­بندی شدند.  یافته­ ها: با تجزیه و تحلیل یافته­ها ۲۳ مقوله فرعی و ۷ مقوله اصلی در بعد یاددهندگان، ۷ مقوله فرعی و ۲ مقوله اصلی در بعد یادگیرندگان، ۴ مقوله فرعی و ۱ مقوله اصلی در بعد تکنولوژی، ۲۵ مقوله فرعی و ۷ مقوله اصلی در بعد دانشگاه بدست آمد. نتیجه­ گیری: نتایج نشان می­دهد داشتن رویکرد تدریس فرایند­محور، فراهم آوردن زمینه­های تعاملات(شناختی، اجتماعی، عاطفی) و همچنین سابقه کار با فناوری در اخلاق آموزش الکترونیکی اثرگذار می­باشد. در نهایت بین دیدگاه دانشجویانی که شروع تحصیل ایشان با آموزش الکترونیکی بوده با دیدگاه دانشجویانی که در حین تحصیل و به علت پاندمی کرونا  از آموزش حضوری به آموزش الکترونیکی منتقل شده­اند، به لحاظ ارزیابی اخلاق در آموزش الکترونیکی تفاوت­هایی وجود داشت؛ به ­طوری­که گروه دوم آموزش الکترونیکی را با تجارب زیسته خود در طول آموزش حضوری مقایسه می­ کردند.

کلیدواژه ها:

Ethics ، Lived experience ، e-learning ، اخلاق ، تجربه زیسته ، آموزش الکترونیکی