حکمرانی بر اینترنت در تئوری و عمل

راجع به مفهوم حکمرانی در فضای سایبر هیچ گونه اتفاق نظری وجود ندارد. زیرا اولا ماهیت اینترنت، بین المللی است و کلیت آن نمیتواند توسط دولتهای ملی حکمرانی شود. زیرا دولتهای ملی در گستره سرزمینی و در محدوده مرزهای ملی خود دارای صلاحیت اعمال حکمرانی هستند.دوما کارکرد موفق اینترنت نیازمند همکاری و مشارکت فعالانه و حداکثری ذینفعان بخش خصوصی در سراسر دنیاست. این ذینفعان شامل مالکان، متصدیان شبکه ها و خدمات در سراسر دنیا، ثبت کنندگان نامهای دامنه و محل ثبت آنها، سازمانهای منطقهای تخصیص آدرسهای آی. پی، سازمانهای استاندارد، مجریان و متصدیان خدمات اینترنتی و کاربران اینترنت میباشد.۱ با توجه به تعدد و تنوع ذینفعان اینترنت، این سازمانها و نهادها، نقشهای متفاوتی ایفا میکنند.از منظر حقوق بین الملل باید گفت که در قبال موضوع حکمرانی بر اینترنت هم دو گروه اصلی وجود دارد، گروه اول معتقدند که اینترنت هیچ امکان تازهای به وجود نیاورده و باید همان قوانین قبلی مرتبط با حکمرانی با تغییراتی جزئی به آن تسری داده شود. اما گروه دوم یعنی نیوسایبریها معتقدند اینترنت کاملا متفاوت از تلگراف، تلفن، رادیو و غیره است؛ چرا که اساسا حاکمیت زدایی کرده و لذا حکمرانی بر آن نیز باید متفاوت باشد.بحث در مورد حکمرانی بر اینترنت، از بدو امر با نام شرکت آیکان عجین است و مقوله راهبری اینترنت بدون اشاره به نام آیکان آمریکایی در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست.اولین تصمیم در رابطه با برگزاری اجلاس سران( (WSIS در نشست سران اتحادیه جهانی مخابرات در سال ۱۹۹۸ در مینیاپولیس و طبق قطعنامه ۷۳ گرفته شد.موضوع مشارکت در حکمرانی بر اینترنت اولین بار در اجلاس ژنو در سال ۲۰۰۳ به صورت جدی مطرح شد و در اجلاس تونس در سال ۲۰۰۵ نیز تعریفی از حکمرانی بر اینترنت به عمل آمد.

کلیدواژه ها:

حکمرانی ، اجلاس سران ، جامعه اطلاعاتی ، آیکن ، برنامه اقدام ، مجمع حکمرانی اینترنت