نقش فدراسیون روسیه در توسعه حقوق نرم سایبری

امنیت فضای سایبر به عنوان یکی از عرصه های جدید امنیت بین الملل، به خاطر ویژگی های خاص این حوزه ،به نگرانی مشترک و درعین حال فزاینده ی کارشناسان فنی، حقوقی، سیاسی ، امنیتی و بازیگران فرو ملی و فراملی بدل شده و جایگاه مهمی در گفتمان امنیت ملی و امنیت بین المللی یافته است. دولتها به عنوان اولین مخاطبین امنیت بین الملل ومهم ترین تابعین حقوق بین الملل،طرحها و اقدامات مختلفی را در راستای مقابله با این چالش جدید امنیتی اتخاذ و اعلام کرده اند.از بین رفتن مرزهای سنتی در فضای سایبر،اصل تقسیم ناپذیری امنیت را بیش از پیش به منصه ظهور رسانده و دولتها به این نتیجه رسیده اند که تامین امنیت داخلی در حوزه سایبر با صرف نظر از تحولات بین المللی آن، امری بعید و حتی غیرممکن است.از میان راهبردها ، پیشنهادها وطرحهایی که برای تامین امنیت فضای سایبربه عرصه بین المللی ارائه شده، بصورت برجسته ای می توان به ابتکارات بین المللی روسیه اشاره کرد که مطمح نظر این مقاله می باشد.روسیه یکی از پیشگامان این عرصه است که از سال ۱۹۹۸یعنی نخستین سالهای رشد فضای سایبر و افزایش کاربران این فضا در عرصه بین الملل، اقدامات و طرحهایی را به جامعه جهانی پیشنهادکرده است که از جمله آنها می توان به قطعنامه های امنیت اطلاعات(سایبری) ،کردارنامه امنیت اطلاعات و پیش نویس کنوانسیون امنیت بین المللی اطلاعات اشاره کرد.دستگاه دیپلماسی کشورمان در تعامل با تحولات دیپلماتیک عرصه سایبر و اتخاذ دیپلماسی سایبریمناسب، مخصوصا در قبال طرحهای پیشنهادی روسیه،عملکرد قابل قبولی نداشته و اصولا حوزه نوظهور ودر عین حال مهم سایبر بویژه بعد دیپلماتیک آن ،کماکان مغفول است.ضعف عملکردی سیاست خارجی تهران در حوزه سایبری نیز در این مقاله مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

امنیت سایبری ، کنوانسیون ، کردارنامه ، قطعنامه ، روسیه ، سازمان ملل ، دیپلماسی سایبری