سازوکارهای قانونی لازم بر امنیت سایبری در سامانه های دارویی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 68

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CYBERM04_006

تاریخ نمایه سازی: 29 بهمن 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: صنعت دارو به عنوان یکی از صنایع کلیدی و راهبرد در جهان مطرح است، دارو به دلیل اثرگذاری بر سلامت انسان ها و جوامع بشری همواره از مهم ترین ارکان چرخه سلامت بوده است. بنابراین تدارک و تامین داروی مورد نیاز جامعه حتی در بحرانی ترین شرایط کشور از اولویت خاص دولت هاست. تحول اطلاعات و گسترش روز افزون استفاده از رایانه و اینترنت در تمامی ابعاد زندگی بشر و نیاز شرکت ها، سازمان ها به آن سبب وقوع جرایم مختلفی در فضای مجازی شده است بنابراین امنیت و سلامتی مکمل و در عین حال تهدید کننده یکدیگر می باشند . روش تحقیق: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد که به بررسی ادبیات موجود در زمینهامنیت فضای مجازی می پردازد. روش گرداوری اطلاعات ، از نوع کتابخانه ای و فیش برداری می باشد. یافته ها: با توجه به این که نه فقط میلیاردها دلار از صنعت داروسازی، بلکه زندگی و سلامتی میلیونها انسان در گروی دارو و صنعت داروسازی است، فلذا باید با همکاری مشکل امنیت حل گردد. اگر مشکلات موجود در زمینه مسئولیتپذیری و شناسایی ماهیت اصلی داروها به کمک فناوری های نوین قابل حل باشد، این فناوری بایستی در سطح جهانی پیادهسازی شود. فلذا بحث امنیت سامانه های نسخه الکترونیک دارو هم مطرح است که هنوز گواهی امنیتی نسخه الکترونیک صادر نشده است. باید گواهی امنیتی برای حفظ این سیستم به صورت جدی پیگیری شود تا مورد دستبرد و هک قرار نگیرد.نتیجه گیری: امنیت سایبری در سامانه های دارویی آغاز شده است و شایسته است که در آینده نزدیک راهحلهای تجاری فناوری اطلاعات را در جهت ارتقای آن داشته باشیم . هبه کارگیری استراتژی های مناسب جهت مدیریت تهدیدات سایبری و شناسایی منابع خطر می توان امنیت سایبری در سامانه های دارویی را تا حد قابل قبولی مدیریت کرد و از هک شدن دستگاه ها جلوگیری کرد. لیکن پلتفرمی که تا بدین مرحله در ایران از تمامی مراحل و آزمون های امنیتی عبور کرده و مورد تایید است و دارای گواهینامه ارزیابی امنیت از سازمان افتا می باشد، متریک می باشد.

نویسندگان

جمال بیگی

دانشیار، گروه حقوق جزا و جرم شناسی، مرکز تحقیقات حقوق، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران

امیرحسین زیورپور

دانشجوی دکتری تخصصی حقوق کیفری و جرم شناسی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران