بهینه یابی ترتیب جوشکاری در سازه های خریاتی

تنش های حرارتی پیچیده ای در طی انجام پروسه جوشکاری، به غلت اعمال حرارت متمرکز، در قطعات تولید می گردند که پس از انجام عملیات جوشکاری، قسمتی از آنها به صورت تنش های پس ماند در سیستم باقی مانده و پیچیدگی های ناخواسته ای را سبب می شوند.پارامترها و فاکتورهای مختلفی در تعیین میزان این پیچیدگی دخیل میباشند که ترتیب جوشکاری یکی ازاین پارامترها می باشد. انتخاب بهینه یک ترتیب جوشکاری در جهت کاستن از میزان پیچیدگی و تنش های پس ماند در سازه های دارای عضو میله ای (خریائی) موضوعی است که در این مقاله بدان پرداختهشده است. در این راستا پس از سببه سازی پروسه جوشکاری، معادله عمومی انتقال حرارت در حالت ناپایدار با استفاده از روشهای عددی حل شده و پس ازمحاسبه مقدار کرنش های ناسازگار، با تغییر ترتیب جوشکاری مقدار ماکزیمم این کرنشها با بکارگیری یک منطق بهینه سازی مینیمم می گردد. منطق ژنیتک که یک منطق نوین بهینه سازی بوده و اساس آن بر ژنتیک طبیعی بنا نهاده شده است بعنوان الگوریتم بهینه سازی مورد استفاده قرار گرفته است.