سنجش آسیب پذیری کشاورزان گندم کار در زمان خشکسالی مطالعه موردی: سرپل ذهاب، اسلام آبادغرب و جوانرود
محل انتشار: فصلنامه برنامه ریزی منطقه ای، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 21
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JZPM-1-1_005
تاریخ نمایه سازی: 29 بهمن 1402
چکیده مقاله:
خشکسالی به عنوان یک بلای طبیعی، بیشترین خسارات مالی را بر جامعه کشاورزان وارد میسازد. از اینرو، سنجش آسیبپذیری اولین مرحله در مدیریت ریسک خشکسالی است. هدف از این مطالعه، سنجش آسیبپذیری اجتماعی– اقتصادی کشاورزان گندمکار شهرستانهای سرپلذهاب، اسلام آبادغرب و جوانرود استان کرمانشاه، در زمان خشکسالی است. در این مطالعه از روش پیمایشی استفاده شد و دادهها از۳۷۰ کشاورز گندمکار با استفاده از روش نمونهگیری طبقهبندی چندمرحلهای جمعآوری گردید. بهمنظور جمعآوری دادهها از مصاحبهی حضوری با کشاورزانی که خشکسالی سالهای ۸۸- ۱۳۸۶ را تجربه کرده بودند، بهرهگرفتهشد. پس از مرور ادبیات و مطالعات مقدماتی، شاخصهای اجتماعی- اقتصادی آسیبپذیری استخراج شدند. برای سنجش آسیبپذیری اجتماعی- اقتصادی کشاورزان گندمکار از فرمول میبار و والدز (۲۰۰۵) استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان میدهد که کشاورزان جوانرود (۳۷/۳) بالاترین ضریب آسیبپذیری اقتصادی را داشتند. این درحالی است که کشاورزان سرپلذهاب از لحاظ شاخصهای اجتماعی با (۲۸/۳)، بیشتر آسیبپذیر بودند. پژوهش حاضر دستاوردهایی را برای مدیریت خشکسالی در استان کرمانشاه ارایه میدهد. بر این اساس، اگر هدف نهایی سیاستگذاران کاهش خشکسالی باشد، باید تخصیص منابع برای مناطق متاثر از خشکسالی بر اساس درجهی آسیبپذیری کشاورزان صورت بگیرد.
کلیدواژه ها: