بررسی وضعیت مواد زائد خطرناک واحدهای صنعتی استان گیلان در سال 1380

رشد روز افزون جمعیت و گسترش صنعت و کارخانجات صنعتی باعث ایجاد مقادیر زیادی از مواد زائد سمی و خطرناک شده که این مسئله باعث ایجاد نگرانی هایی در زمینه چگونگی نحوه دفع مواد زائد و جلوگیری از بروز مشکل در محیط زیست گردیده است. به همین دلیل باید با نگرش خاص و دیدی اصولی بر نحوه تولید، جمع آوری و دفع این مواد نگریسته و راهکارهایی مفید در این زمینه ارائه گردد. مواد سمی و خطرناک در مقادیر کم برای انسانها و دیگر موجودات مضر هستند. فلزاتی که در بدن موجودات زنده تجمع پیدا می کنند (آرسنیک، کادمیوم، سرب و جیوه) مشخصاً خطرناک می باشند. این عناصر باعث بزرگنمایی بیولوژیک شده و از یک طریق خطر مهمی برای ارگانیسمهای موجود در بالای زنجیره به شمار می روند. ا گر چه منابع طبیعی برای کلیه عناصر خطرناک و سمی موجود است، ولی غلظت زیاد آنها معمولاً مربوط به عملیات استخراج معادن و صنایع می باشد. در این مقاله ده صنعت تولید کننده این نوع مواد مورد مطالعه قرار گرفته است. از این ده واحد صنعتی، تعداد 4 واحد آن جزء واحدهای آبکاری، 1 واحد تولید لامپ، 1 واحد تولید برق و 4 واحد آن پالایش روغن بوده است. با توجه به نوع و جنس مواد زائد خطرناک نحوه جمع آوری حمل و نقل و دفع این مواد به صورت جامع مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مواد زائد خطرناک ، آبکاری ، پالایش روغن