انحلال قراردادهای اداری در حقوق ایران و فرانسه

قرارداد، پدیده ای حقوقی است که اجرای مفاد آن مدتی ادامه می یابد و بطور معمول، با انجام تعهد، خاتمه می پذیرد. دوران اجرای قرارداد، و چگونگی پایان آن، به نوع، موضوع و علل مختلفی بستگی دارد، شناخت دقیق هریک از این عوامل، به نحو قابل توجهی به اجرای آن کمک می کند. قرارداد فسخ شده حقوق اداری و تکالیف جدیدی را برای طرفین قرارداد ایجاد می‎کند از جمله اینکه با پایان پذیرفتن رابطه قراردادی طرفین عقد ملزم به استرداد عوضین و منافع می‎شوند در بعضی شرایط امکان مطالبه خسارت نیز وجود دارد. در این ‎تحقیق سعی شده است با بررسی‎های مفصل فقهی و حقوقی ایران و همچنین مطالعات تفصیلی درباره قواعد عمومی قراردادها در حقوق اداری فرانسه، وضع حقوقی انواع گوناگون قواعد فسخ قراردادها، در فقه حقوق موضوعه ایران روشن گردد و به آثار فسخ قرادردادها، پرداخته شود. همچنین با توجه به مطالعات تطبیقی، نقاط اشتراک و افتراق حقوق اداری ایران و فرانسه مشخص گردد و با الهام از حقوق تطبیقی، خلاهای حقوق ایران پرگردد. پس، اثر فسخ نسبت به آینده است و فسخ موجب می شود که عقد از زمان انشای فسخ منحل گردیده و آثار آن قطع شود و اثری نسبت به گذشته ندارد. بنابراین منافعی که مورد معامله داشته، اصولا تا زمان فسخ، باید مال کسی باشد که به واسطه عقد مالک شده ولی چون نمائات و منافع متصله را نمی توان از مورد معامله جدا کرد،

کلیدواژه ها:

فسخ ، انفساخ ، انحلال ، قواعد عمومی قراردادها