شکر و جلوه های آن در اشعار سعدی

شکر در لغت به معنی سپاس و تشکر و در اصطلاح به معنی هر نعمتی را در جای خودش مصرف کنیم.بنابراین لازم است که مردم، نعمت دهنده واقعی را بشناسند و بدانند، که نعمت دهنده واقعی خداست و بقیه، واسطه هستند و به غیر خدا مراجعه نکنند و الا خداوند به انسان چیزی عطا میکند که دنبال آن میرود، یعنی روزی را هم از راه حلال میدهد و هم حرام.هرچند که ما نمی توانیم شکر خدا را بجای آوریم و همچنین، عظمت و مقام خدا با شکر کردن ما تغییر نمی کند بلکه باعث میشود که انسان به خدا نزدیک شود و به مقامات معنوی که همان هدف خلقت است، صعود کند.تحقیقی که در پیش رودارید تحت عنوان:شکرانه های شاعرانه (جلوه های شکر در اشعار سعدی) است .در این تحقیق سعی شده است واژه شکر موردبررسی قرارگرفته و بار معنایی واژه در اشعار تحلیل شود.و تا چه اندازه این شاعر توانسته به مفهوم شکر پرداخته و آن را در ابیات خود بارور کند .

کلیدواژه ها:

غزل ، سعدی ، شکر