بررسی اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی(ABFT) بر نگرش فرزند نسبت به مادر و شادکامی در نوجوانان تک والد (مادر)

هدف: هدف پژوهش از حاضر بررسی اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی(ABFT ) بر نگرش فرزند نسبت به مادر و شادکامی در نوجوانان تک والد (مادر) انجام شده است. روش: پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون و با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی نوجوان تک والد(مادر) مراجعه کننده به کلینیک های شهر اصفهان ۱۴۰۱بوده است. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود، و ۳۰ نفر نمونه در دو گروه آزمایش (۱۵) و گروه گواه (۱۵) به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس نگرش فرزند نسبت به مادر هودسن (۱۹۸۵) و مقیاس شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) بود. نوجوانان در گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه آموزش دیدند. در این تحقیق به منظور تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، براساس آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آمار استنباطی (کوواریانس) از نرم افزار SPSS استفاده گردید. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره شادکامی در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰=P؛ ۸۷۰/۰=F). و همچنین، نمره نگرش فرزند نسبت به مادر و ابعاد آن در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت (۰۰۱/۰=P؛ ۶۲۰/۰=F). نتیجه گیری: بنابراین نتیجه گیری می شود با خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی(ABFT) می-توان نگرش فرزند نسبت به مادر و شادکامی در نوجوانان تک والد (مادر) را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

نگرش فرزند نسبت به مادر ، شادکامی ، خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی(ABFT)