اعتبار اسناد الکترونیک به عنوان ادله دعوا در دعاوی زوجین

قانون مدنی در مبحث دلایل اثبات دعوا در ماده ۱۲۵۸، اسناد کتبی را به عنوان یکی از ادله اثبات دعوا برشمرده و همچنین در ماده ۱۲۸۴ این قانون، سند را محصور به «نوشته» کرده است. ازسویی دیگر استفاده مداوم از این نوع ابزارها سبب شده است تا قانون گذار با وضع قانون تجارت الکترونیک ایران گام مهمی بر ایجاد مراودات و ارتباطات از طریق این دسته از ابزارها بردارد. لکن در بسیاری از موارد سکوت کرده است. یکی از خلا های موجود، سکوت در حوزه خانواده است. در مطالعات پیشین به استفاده از ابزار های مدرن در دعاوی کیفری و مدنی پرداخته شده است. محور اصلی این پژوهش به وضعیت استفاده از ابزارهای مدرن با نگاهی حقوقی به عنوان ادله اثبات در دعاوی زوجین می باشد، که به واسطه آن اعتبار و وجاهت قانونی ابزارهای مدرن در مقابل اسناد سنتی در دادگاه های حقوقی را به اثبات رساندیم و به تبیین قابلیت استناد زوجین به این ابزارها (پیامک، پست الکترونیک، فیلم، صدای ضبط شده، نماگرفت و...) پرداختیم و دریافتیم که اسناد الکترونیک می توانند به مراتب عملکردی بهتر و کارآمدتری نسبت به اسناد سنتی داشته باشند. همچنین مواردی از آراء قضائی را ذکر نمودیم که قضات حوزه خانواده در دعاوی زوجین به این ابزار ها به عنوان سند معتبر و دلیلی محکم استناد کرده اند.

کلیدواژه ها:

modern documents ، Electronic and digital ، couples’ claims ، evidence to prove ، The science of the judge. ، اسناد جدید ، الکترونیک و دیجیتال ، دعاوی زوجین ، ادله اثبات دعوا ، علم قاضی.